Gurbette ve Samsun'da yaşayan çok değerli Samsunlu hemşehrilerimiz ve büyük Samsunspor taraftarları... Her zaman ki gibi yazıma başlamadan evvel hepinizi sevgiyle selamlıyor, kucaklıyorum.
 
Bilindiği üzere geçen hafta yazmış olduğum köşe yazımda İBB maçından aldığımız yada alacağımız dersler ile hatalarımızı en asgariye indirip hocamız Hüseyin Kalpar'ında takım içindeki mevcut kadrodan hazır olan 11'ini seçip sahaya sürmesi gerektiğini, özellikle de elimizde bir santrafor yok iken Haluk'u sahada, ileride ayağında top tutup son vuruşları yapabilmesi adına, üstüne basa basa oynatılması gerektiğini dememize rağmen  söylemleriyle eylemlerinin birbirinin zıttı değil de tam aksine tamamlaması gerektiğini anlatmaya çalışmış Tavşanlı'dan 3 puan alınmalı demiştim. Ama bir de baktım ki İBB maçında ilk 11 de olmayan Haluk bu kez de Tavşanlı maçında 18 de yoktu. Saha ya da kulübe  yerine Haluk protokolde bizlerle aynı yeri paylaşıyordu. Allah'tan ki maçı şanssız bir sonuç yerine 3-0 lehimize tamamladık da bir anda bu yazdıklarımın hepsi ortadan kalktı. Unutuldu. Fakat unutmayanlar da yok değil tabi ki . Sn. Kalpar bakın, ben sizlere bu eleştirileri  yaparken inanın ki size kişisel olarak kızdığımdan yada güvenmediğimden değil. Tam aksine Samsunsporumuz'u şampiyon yapın da nasıl yaparsanız yapın diye, yani kendimce inandıklarımı ve gördüklerimi size anlatmaya çalışıyorum. Bir takımda ilk 18 in meçı bir forvet ile tamamlanamayacağını şansınızın bu maç gibi sürekli yanınızda olamaya bileceğinizi futbolun da  daima 90 dakika boyunca  3 neticeli bir oyun olduğunu düşünürsek sonradan sizin "Ah keşke!" dememeniz adına sizlere sesleniyor,sürekli de seslenmeye de devam edeceğimi belirtmek istiorum.
 
Şimdi gelelim kısaca Tavşanlı maçının önemli anlarında. Müsabakanın ilk devresinde 45. dakikada attığımız gole kadar sahada ne yaptık? Bir tane ofsayttan (kaldı ki o da ofsayt) sayılmayan golümüz ile Musa Sinan'ın sol çaprazdan tribünlere yolladığı poazisyonun dışında ne yaptığımızı gören varsa lütfen söylesin! Peki ya 2. yarının 45. dakikası ile golü bulduğumuz 79. dakikadaki geçen zaman diliminde ne yaptık? Hiçbir şey. O anlarda oyunu kendi sahamızda kabullenip, rakibin ataklarını kapanarak karşılamaya çalıştık. Hele hele Tavşanlı'da 67. dakikada oyuna giren genç futbolcu Ömürcan'ın muhteşem plasesini %100 gol olacakken başarılı kalecimiz Soner refleksi ile o topu çıkaramasaydı yada yine aynı futbolcunun 3 kişiyi çalımlayıp da ceza alanımıza girip son anda düzgün vuramadığı top defansımıza şansa  çarpmayıp da gol olup durum 1-1 e gelse ne olurdu? İşte bunları unutturmayalım ki Süper Lig hedefimize el ele gönül gönüle çıkalım. Yoksa daima hüsran yaşarız. Benden hatırlatması. İşte bunlarda gerçekler, sevgili okurlarım.
 
Sizlere veda etmeden evvel tüm bu yazdıklarımı ayrı okumanızı,şimdi yazacaklarımı da daha bir ayrı okumanızı sizlerden istiyorum deplasmanda 3 gol ile aldığımız 3 puanın yerinin ve öneminin ayrı olduğunu sahada maçı kazanmak adına herşeylerini ortaya koyan, sezonun ilk maçı olan İBB karşılaşmasında da kaybetmemize rağmen mükemmel mücadele örneği sergileyen, Tavşanlı maçında maçın belirli bölümleri hariç oyunun kontrolünü elinde tutan, 3 puanı alıp da Samsun'a dönen tüm oyuncularımızı da ayrıca canı gönülden kutluyorum. Haydi tavşanı elden kaçırmayıp bizleri sevindirdiniz. Şimdi de Fethiye'yi yenip, 3 puanı hanemize yazıdırıp bizleri mutlu etmenizi temenni ediyorum. Allah yar ve yardımcınız olsun! Kalın sağlıcakla...
 
NOT: Bu yazımı yazarken hocamız Kalpar'da bu gün kulüpteki yapmış olduğu basın toplantısında hedeflerinin ligin bitimine kadar 70 puan toplamak olduğunun altını çizmiş. İnşallah her şey  istediğiniz gibi olur. Zaten bizlerde sizden bunu istiyoruz. Fakat bu sözleri daha yolun başındayken söylemenizin en ufak bir kötü sonuçta ki Allah göstermesin takım ve taraftarlar üzerinde nasıl bir etki yaratacağını hiç düşündünüz mü? Keşke bu sözleri 3-5 hafta daha söylemeyip içinizde saklasaydınız da ondan sonra duruma göre bizlerle paylaşsaydınız.