Günümüzdeki çocuklar hayatlarını istenilen şekilde yaşayamıyorlar. Gerçek hayatı, o hayattaki çeşitli rolleri hayat içindeki sorunları, o sorunlarla başa çıkma yollarını oynadığı zaman daha çok öğrenirler.
     Yetişkinler oyun oynamalarını boş yararsız gördükleri için deneyimlerini kişiliklerine kattıklarını göz ardı ediyorlar. Çocuklarını oyunlardan men etmek, zamanlarının büyük bölümünü ders çalışmalarını istemek onların doğal varlıklarını ret etmek gelişme ihtiyaçlarını engellemek anlamına gelir.
     Oyun oynamayan çocuklar bizler için sağlıklı çocuk değil, gelişimin doğasını yaşamayan normalden ayrılması olur. Her çocuğun oyun oynayabilmesi için zaman verilmelidir. Çocuklardan devamlı ders çalışmaları istenemez.
     Özellikle küçük çocuklar için haydi evine git çalış demek onları huzursuz etmenin hiç geçerliliği olamaz. Oyun oynamayan çocuklar, sosyal ve girişimci olamıyorlar. İçi dönük, kapalı, gelişimin doğasını yaşamayan normalden ayrılan çocuklardır. Öğrenciler somut değişiklikleri çok severler.
     Öğrenciler genelde müzik, beden eğitimi derslerini çok seviyorlar. Yarışmacı oyunlar öğrencilerin daha çok hoşlarına gidiyor. Çocuklar futbol takımını tutarlar oyunlar ruhun gıdasıdır.
     Şehirlerde çocukların oyun oynamalarını göz önünde tutmaları şehir planlamaları ona göre yapılmalı. Gençlik spor bakanlığı, Belediyeler, Milli eğitim, çocukların oyun ihtiyaçlarını önemsemelidir.
     Kapalı yerlerde kötü alışkanlıklardan uzaklaşmış olurlar. Oyunlar ruhun gıdasıdır, daha sağlıklı olurlar.