“Mutluluk siz onu hiç aramadığınız zamanda omuzunuza konan kelebektir.”Eğer ürkütüp kaçırmasan ömür boyu seninle beraber olabilir. Ancak bir kaçırırsan bir daha bir kelebek gelmesini çok beklersin. Elimizdeki fırsatların kıymetini çok iyi bilmeliyiz. Düzelme imkânı olmayan ve bize acı veren olayları yok saymak ve böylece hayali bir mutluluk peşinde yürümek yerine bu olayları kabullenmek, omzumuzdaki kelebeği iyi muhafaza etmek insanı çok daha mutlu edecektir(kim bilir!).

Karga ile Leyleğin hikâyesinden bahsetmek istiyorum: Karga ve Leyleğin hiç arkadaş olup beraber gezebileceklerini düşünebilir misiniz? Hayır değil mi? Ama arkadaş olmuşlar hemde çok samimi çok dostane bir arkadaşlık. Normalde karganın kargalarla ve Leylekte leyleklerle gezmeli. Ancak merak eden bir bilge araştırmış bu arkadaşlığı, bakmış ki karganın da leyleğinde ortak bir yanı var; her ikisi de topal imiş. O zaman bilge anlar ki, sahip oldukları değil, sahip olamadıklarıdır insanları da hayvanları da birbirine yakın tutan. Topal kuşlar birbirlerinin arızalarını ve noksan yanlarını bilir ve birbirlerini sahiplenirler. Kısaca şöyle diyebiliriz: “ En sahici dostluklar; ortak varlıklar üzerine değil, ortak yoksunluklar üzerine kurulanlardır. Aynı şekilde zengin insanların ortak paydaları sabun köpüğü gibidir, uçar gider. Ortak acı, ortak hüzün, ortak pürüzler insanları birbirine daha kolay yakınlaştırır” belki de bir ömür boyu mutluluklar böyle doğar.

''Her insanın anılarında herkese söyleyemeyeceği, ancak dostlarına açabileceği şeyler vardır. Hatta dostlarına bile açılamayacak, gizli kalması koşuluyla yalnız kendi kendimize itirafta bulunacağımız durumlar olur. Ama bir de öyleleri vardır ki, kendi kendimize bile açmaktan korkarız. Her aklı başında insanın dağarcığında bile böyleleri yığınla bulunur. Daha doğrusu, insan aklını başına topladıkça bunların da sayısı artar.''Bu sözler büyük yazar Dostoyevski' ye ait. Acaba ne kadar doğru olduğunu tartışmaya gerek var mı? Öyle bir zaman gelir ki omzumuza konacak bir kelebeğe ne kadar ihtiyaç hissederiz. O kelebek omzumuza konduğunda neleri paylaşmak isteriz onunla. Hiç kimseyle hatta kendimizle bile paylaşmak istemediğimiz birçok acı ve kederimizi çekinmeden paylaşırız. Acımız hafifler mutlu oluruz. Kelebeğimiz hiç uçmasın isteriz omzumuzdan. Unutulmamalıdır ki kelebekler çok hassastır, çok kırılgandır. Onlar her zaman herkesin omuzlarınada konmazlar. Konacakları omuzları çok iyi bilirler. Kıymet bilen insanları seçerler ne hikmetse.

“Sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır

Ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır.

Gün batsa ne çıkar geceyi onaran bir mimar vardır.

Yanmışsam külümden yapılan bir hisar vardır

Yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır.”Sezai Karakoç

Son cümlelerimi Üstad Sezai Karakoç'un dizeleriyle bitirdim. Bugünkü yazımda biraz nostalji yapmak istedim. Bilmem başarabildim mi?

Hepimizin omuzlarına layık olduğumuz kelebekler konması ümidiyle, hoşça kalın.