Çamlıca Kız Lisesi Müdür yardımcısı Sebahat Egemen Hanım'ın yine bir lise hocası olan arkadaşının başından geçen şu olay, değişik ülkelerde yıllarca azınlık psikolojisi içinde yaşayan Yahudi cemaatinin millet olma şuurunu nasıl kazandıklarını göstermesi açısından oldukça önemlidir:

   “Çocuklardan not tutmaları için bir defter getirmelerini istedim. Sınıfın tek Musevi öğrencisi hariç iki gün içinde hepsi isteğimi yerine getirdi. Her ders Yahudi kızına defter getirmesi gerektiğini tekrarladımsa da hâli vakti yerinde olduğu hâlde kız, deftersiz gelmeye devam ediyordu.

   Nihayet aradan bir hafta geçtikten sonra, dediğimi yapmadığı takdirde kendisini sınıfa almayacağımı söyleyince ağlamaya başladı. Ailesinin çok geniş imkânı olduğunu bildiğim için bu direnmesinin sebebini öğrenmem lazımdı. Kızdan aldığım cevap bir Siyonist prensibin genç bir Yahudi kızında ifade bulmasından ibaretti.

Kız ağlamaya devam ederek: “NE YAPAYIM ÖĞRETMENİM, YAKO ON GÜNDÜR DÜKKÂNINI AÇMADI, HASTA OLMALI.” dedi.”

   Yako'dan başkasından alış veriş etmeyi prensibine ihanet sayacak ırki bir taassupla Yahudiliğine gösterdiği bu sadakatin kaçta kaçı bizlerde bulunmaktadır?

  Çamlıca sakinlerinin el birliği ile zengin ettikleri parçacı Mişo'nun kumaş tüccarı olduğunu duyduktan sonra, Yahudi kızının Yako'su da herhalde günün birinde kırtasiye toptancısı olmuş veya olacaktır.
   Bu yaşanmış olaydan sonra silkinip, titreyip kendimize gelme, uyanma zamanı. Lütfen Allah rızası için benden ne olur, dememeli ve Allah rızası için yapılması gereken ne varsa yapmalıyız. İsrail"in dünyanın gözü önünde yaptıklarından rahatsız olduğumuzu kanıtlamalıyız Allah rızası için. Müslüman kanı sel oldu akıyor. Akan kan insan kanı. Hayvanların Allah rızası için kurban edilmelerine, kanlarının akıtılmalarına isyan edenlere inat biz üzerimize düşenleri yapmalıyız. Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın, sözünü bizim atalarımız söylemedi. Bize o yüzden bu söz hiç uymuyor. Hiç yakışmıyor. Utanmayacağımız işleri yapma konusunda Ey Allah"ım bizlere akıl, şuur ve güç ver!