İdeal insan; zararsız insan değil, insanlara faydalı olandır. Nötr, yani ne faydalı ne zararlı olmamak da övünülecek ve övülecek bir durum değildir. 
      Hiç kimseye faydalı olmadan geçen bir ömür insana yüktür. Hem dünyada külfet olmuştur, zira hırs ve hayallere boğulmuştur hem de hesabı zor verilecek ahiret sermayesi oluşmuştur. 
       Hayatı anlamlı kılan temel unsurlar; iman, amel, ahlaktır.  İhlas, samimiyet ve paylaşım da bunların yansımalarıdır.  
       Herkesin hayatını anlamlı kılacak paylaşacağı bir şeyi mutlaka vardır. Diğer insanlara faydalı olmak için mutlaka maddi bir paylaşım da gerekmez. 
       Ortamı, bilgiyi, tecrübeyi, irfanı, hikmeti, mekanı, zamanı, gönlünü paylaşmak da en az maddi paylaşımlar kadar önem arz eder. Hatta bazen bu unsurlar maddi paylaşımlardan çok daha ihtiyaçlı hâle gelir. 
       İnsanı mutlu eden ve huzurlu yaşamasını sağlayan en etkili unsur, moral motivasyondur. Maddi imkanların ve güzel mekanların üzerinde bir önemi olan moral değer, huzurlu ve mutlu yaşımın temel kodlarını belirler. 
       Paylaşmayı becerebilmek bir erdemliliktir. Başkasının mutlu yaşamasına katkı sağlamak en az o kişinin mutluluğu kadar mutluluk sağlar paylaşan kimseye. 
       Paylaşmak; rahmet ve bereket vesilesi, rahmet ve merhamet yansımasıdır. "Merhamet etmeyene merhamet edilmez" buyuran Peygamberimiz, dünya ve ahiret huzurunun önemli bir şifresini bildirmiştir. 
       Müslüman için ideal hayat Peygamber gibi yaşamaktır. Hiç kimse "Ben Peygamberim" diyemez ama her müslüman "Ben Peygamber gibi yaşıyorum" diyebilir veya "Peygamber gibi yaşamaya gayret ediyorum" iddiasında bulunabilir. Bu, maksadı aşan bir değerlendirme olmaz. 
        Peygamber örneği bir hayat yaşamanın temel kodları, diğer insanlara faydalı olmaktır. Kendi nimetini diğerleriyle, diğerlerinin külfetini kendiyle paylaşmak da faydalı olmanın en pratik yansımasıdır.  
       Peygamberler vahyin mesajını davranışa dönüştürürler, Peygamberlerin ümmeti tâbi oldukları Peygamberin sünnetini yaşayarak hayatı anlamlı kılarlar. 
         Her Peygamber, vahyi sorumluluğun gereği olarak hayatını ümmetiyle paylaymış, ümmetinin tüm fertlerine faydalı olmuştur. Bu durum, Peygamber olmasının bir gereğidir ama aynı zamanda bu davranış biçimi vahyin insanlığa sunumudur. 
       Faydalı olmayan insan diğerlerine zarar vermemiş ama kendisi kârlı bir süreç yaşamadığı için zarar etmiştir. Yani, başkasına faydalı olmayan kimse kendine zararlıdır.  
        Hem bereketli bir hayat yaşamak, hem varlığı duaya ve rahmete dönüştürmek, hem de bu vesile ile dünya ve ahirette huzurlu ve mutlu olmak için diğer insanlara faydalı olmak şarttır. 
      Faydalı olamamak, cimri bir yaşam süreci yaşamaktır. Hayatı ölümsüzleştirmek diğer insanlara faydalı olmakla sağlanır. Amel defteri kapanmayanlar, bir şekilde diğer insanlara faydalı olanlardır. 
      Diğer insanlara faydalı olmadan yaşanan bir ömür; dünyanın ilahlaştırılması, hayatın ucuzlaştırılması anlamına gelecektir ki, böylesi kimseler kendilerine, kendi zihinleriyle zarar ettirmiş olurlar. 
     Diğer insanlara faydalı olmak esas, zararsız olmak istisna, zararlı olmak ahmaklıktır.