Hayatta en çok kıymeti bilinmesi gereken kişilerdir anneler.Karşılıksız seven, karşılık beklemeden veren, önce karnında sonra hep yüreğinde muhafaza eden kişi.Kendinden daha fazla düşünen biri var mıdır hayatımızda acaba bizi?Bizi bizden daha fazla seven, önemseyen,bizi kendimizden bile koruyan tek kişidir annemiz.
Bağlanmayı, güveni,sevgiyi,şevkati önce onun kollarında, gözlerinde, yüreğinde öğreniriz.
Anne önce bedenindeki o cana kanından, canından,her hücresinden parça parça verir her ihtiyacını evladına.Ondan aldıklarımızla var olur her organımız ve hayatımız.
Özenle taşır dokuz ay karnında, bebeğine verdikleriyle güçsüz düşer de,zamanla büyüyen bedenindeki ağırlığı yük görmez,bir hazine,bir emenet gibi muhafaza eder var olmaya başlayan o canı, canını.Yediği, içtiğini kendi için değil, önce içindeki o can için yer artık.
Daha görmediği, tanımadığı ama varlığını her hücresinde hissettiği o canla konuşur,sever, gözlerini,ellerini hayal eder.Evladıyla bağı daha kucağına almadan göbek bağıyla başlamıştır, sonrasında o göbek bağı kesilse de kalp bağı hayat boyu kesilmez.
Anne o canı önce karnında,sonra yıllarca kucağında ve ölünceye dek kalbinde taşır.Dokuz ay bir vuslat olur kavuşacağı anı bekler,hayalindeki o gözlere bakmak,hayalindeki o minik ellerini, ayaklarını öpmek,koklamaktır emeli.Bir kadının en heyecan verici ve esrarengiz duyguları hamilelikte yaşanır bence.İlk kez yaşadığı,kendi bile tanımadığı duygular sarar anneyi ve sonrasında artık o eskisi gibi olamaz bir daha.
Onu hayata getirirken en büyük sancıyı çeker de hayatında, kucağına aldığı an unutur.Unutmasa aynı tecrübeyi tekrar yaşamak ister mi?Anne olmanın hazzı,acısından ağır basar.Bir kere hamilelik, doğum ve sonrasında ki annelik deneyimlerini yaşayan bir kadının,tekrar aynı tecrübeyi yaşamaya kalkması büyük cesarettir.Çünkü anneliğin her aşaması büyük bir mucize,büyük bir mutluluk yaşatır ama beraberinde büyük bir zahmet ve meşakkat de barındırır.
Evladının yüzüne baktı mı sevgiden gözü dolan,o yediği zaman karnı doyan,hasta olsa uykusu kaçan,uzaklarda olduğunda yüreği gurbette olandır anne.Kanatları altında muhafaza eder ona verilen emanetini.Hiç gocunmadan o cana verir hayatının iplerini.
Anneler başımızın tacı, yüreğimizin sığınağı.Baba evin direği,anne taşıyıcı kolonudur.Onların sağlığı, mutluluğu bu yüzden çok önemlidir.Annenin olmadığı evde herşey yarım kalır.
"Bir kadını ikiye böl, yarısı anne, yarısı çocuk"der Cemal Süreyya.Hayatta güçlü bir varlık görmek isterseniz annelere bakın.Evladını korumak için nasıl bir güce sahip olduğuna şaşırırsınız.Bir kedinin,bir kuşun bile yavrusunu korumak için ortaya koyduğu çaba hayret vericidir.
Annelik yüce bir vazifedir.Anne; sevgi, şevkat, güven,anne vatan, sıla,toprak ,
verim.O yüzden vatana Anavatan deriz.İnsan bir toprağın bağrında minik bir tohum gibi.Anne koca bir ağaç dallarıyla uzayıp etrafını saran, yayılıp meyvesini veren, bereket, çoğalan doyuran.
Anneler yorgun yürekleri anlaşılsın, şevkatli kalpleri okşansın isterler.Nazlanırlar en çok kendi canının canına.O yüzden annelere sabırlı, özverili olmak gerek."Cennet annelerin ayağı altındadır"hadisi şerifinde anlatılan belki de ,bu dünyada cennet anneye duyulan sevgi, saygı ve itaatte gizlidir mesajıdır.
Anneler günü kutlu olsun.