(Dünden devam)       
    O'nun bayrağı veya O'nun nezdinde bayrak, dâimâ yücelerdedir  ve her  zaman "ben" den ayrılmaz'dır ve "ben" ile berâberdir. "Ben", Şâirin kendisidir; "ben", Türk milletidir:
              Alparslan-1 şiirinde:
                           "Kalbim doğuştan "Türk Türk" diye çarpar!
                           Yıldız, "Yıldızınım!" diye göz kırpar;
                             Şimdi, bayraktan, al bana el çırpar" (Kökler ve Dallar, Sf. 106)
             Ve yine, Elbise şirinde:
                           "Bir şey arıyorsun...bize gel sen çocuğum
                            Elbise biçerdik sana bayraklardan"
        Diye hitap edilen "sen", her ne surette olursa olsun "ben" den farklı değildir.
        Bayrak, her zaman ve her yerde aynı değerdedir. O, O'nun "târihi, şerefi, şiiri" velhâsıl "her şeyi"dir.
          Çiçek adlı rübaisinde:
                                 "Dünya -ki severdi aylı yıldızlı dalı-
                                   Bir böyle çiçek görmedi dünya olalı
                                   Kaldıkça, fakat, gökte bu bayrak yaralı
                                   Altında nesiller oturup ağlamalı." (Sf. 76)
      Derken, çiçek-bayrak irtibatında,  bayrak, yine semboldür. Sosyal sembolün mekânı  yine geniş tutulmuştur. Bu sosyal sembolün "yaralanmaya" gelemeyecek kadar hassas olduğunu, aksi takdirde nesillerin "târihi, şerefi, şiiri, her şeyi" olan bayrağın altında, ıstıraplı günlerinin geçeceğinin sosyal bir tem olarak sunulduğunu görmekteyiz.
           "Çocuk vurulur mu bayrak/ Çıkardı koynundan diye" mısraları ile, "Kaldıkça, fakat, gökte bu bayrak yaralı/Altında nesiller oturup ağlamalı" mısraları birbirlerine ne kadar yakındırlar. İkisinde de, mâsûm ve mağdur olan nesiller bulunmaktadır.
           Bayrak, şüphesiz ki, maddî bir varlıktır. Bu maddî varlık, aynı zamanda mânevî cephesi en geniş  bir  mânevî  varlık olarak da görülebilir.  Çünkü; O'nun altında/ arkasında, târihi şanla dolu bir millet vardır.  
         O; bayrağı, elbette ki, bilinen bu vasıflarıyla birlikte düşünür. Târihî hâdiseleri, kahramanlığı,millî ve dînî duyguları tamamiyle realist bir gözle ele alır ve bayrağı da ihtişamlı bir "müşterek" olarak idrâklere sunar. 
        Ârif Nihat'ın şiirlerinde, yapmacıksız, gösterişten uzak,  sezdiren bir süs vardır. Cilâ, dışta değil; içtedir.
          Bayrağa tutkunluğu sonsuzdur. Şâir, bayrak karşısında, her yaşta, her sosyal seviyedeki insandır. Bayrak ise,  zaman ve mekân içinde, bu "insan" karşısında değişmeyendir, değişmeyecektir. 
           Ârif Nihat Asya'nın Türk bayrağına sevgisi , bağlılığı, sâdakati, Olamam  başlıklı şiirinde belki de en ileri safhadadır:
                         "Bir çocuksam
                          Kucaksız
                          Oyuncaksız
                          Bir delikanlıysam
                          Atsız
                          Pusatsız
                         Olabilirim.
                         Bayraksız olamam.
                         *  *
                         Taşıp yirmi yaş dileklerimden
                         Ufuk ufuk süzülen
                          Bir gemiyim ben...  
                         Rüzgârsız kalabilirim
                        Yelkensiz olabilirim
                        Bayraksız olamam.
                         *   *
                         Eşsizsem, yalnızsam
                         Kısmetini bekleyen bir genç kızsam
                          Ve gelirse eğer mutlu günüm
                          Yapılırsa bir gün düğünüm
                         Telsiz, duvaksız olabilirim
                          Bayraksız olamam.
                          *      *
                           İster erkek, ister kadın
                           Çocuğuyum bu vatan
                           Ve gazada can borcuyum
                           Serhatte kale burcuyum
                           Susuz olabilirim
                            Uykusuz olabilirim
                             Bayraksız olamam.
                             *  *
                            Ölürsem taşım, yazım
                            Kaygı olmasın yakınlarıma
                             Bir şey istemem.
                            Yeter ki ay doğsun mezarıma
                           Taşsız olabilirim
                            Yazısız kalabilirim
                             Bayraksız olamam.
                             *    *
                             Konaksız, saraysız,
                             Evsiz, yuvasız, köysüz
                             Kalabilirim
                             Sevdiklerim gidebilir
                             Sevenlerim ihânet edebilir
                              Her şeysiz kalabilirim.
                             Her şeysiz olabilirim
                             Bayraksız olamam
                             Bayraksız olamam.
                             *    *
                            Bizans önlerinde bir yeniçeri
                            Kılıç tutar, bayrak tutar elleri
                            "Bu kimdir?..diye sorarsan
                            Benim
                            Ulubatlı Hasan
                            Benim...
                            *    *
                            Ellerim kesilebilir
                             Ayağım eksilebilir.
                             Ve oklar delebilir, ateşler eriyip
                             Yakabilir beni
                             Kollarım kanatlarım bir bir
                             Bırakabilir beni.
                              *    *
                           Kolsuz olabilirim
                           Kanadsız olabilirim
                           Bayraksız olamam
                           Bayraksız olamam." 
      Bu mısralarında da görüldüğü gibi, bayrak, yine, Ârif Nihat'ın "her şeyi"dir. Zîrâ, mısralar gayet açıktır. Mânâ gayet  anlaşılırdır. Bayrak şiirinde olduğu gibi, her şey bir yana, bayrak bir yanadır. 
        O; kendini, her sosyal seviyeli insanın yerine koymuştu. Bunu, yukarıda belirtmiştik. Burada "çocuk, delikanlı, genç kız" her türlü fedâkârlığa ve feragate hazırdır/râzıdır. Bunların bir temsilcisi olarak Şâir, bayraksız olamayacağı kesin bir dil  ile belirtilmektedir.
            Ârif Nihat Asya, Türk Şiirinde, Türk bayrağını, Ahmet Hamdi Tanpınar'ın, "Şiir, bir iç kale sanatıdır" sözünün ifade ettiği mânâda işlemiştir.
         Bir Türk'ün, Türk bayrağına karşı duyabileceği en ihtişamlı hisleri şiirlerinde sunmuştur. Türk şiirinde, Mehmet Âkif, Mithat Cemal gibi şâirlerimizin ele aldığı bayrak temini, Ârif Nihat çok daha geniş olarak, kendisine "Bayrak Şâiri" dedirtecek kadar ele almıştır ve başarmıştır.
      Herkes tarafından "Ârif Hoca" diye anılan Ârif Nihat Asya'ya Allah'tan rahmet diliyor, kendi mısralarıyla O'nu selâmlıyorum:
                               "Göklerden bir cennet indirdim sana...
                                 Kaldır hür alnını bayraklar öpsün!.."
MİLLÎ KÜLTÜR  DERGİSİ, AĞUSTOS 1983; ORTADOĞU GAZETESİ 05 OCAK 1993