Memlekette bu kadar işsizlik varken, taktınız çevreciliğe, ağaçlara, kuşlara...
Önce insanı insan yapan değerleri kendisine verin de ondan sonra ağaçları, çevreyi sevdirin...
Adamın karnı aç, çoluk çocuk evde ekmek bekliyor..
Hani kuşlar ağaçlar, bin binbir renkli çiçekler şarkısı çalıyor da çalıyor...
Memleketin işsizi, güçsüzü çok.
İşsizlikten intihar eden mi?
Parasızlıktan fuhuşa sürüklenen mi?
Kahve köşelerinde sürtüp, karısını döven mi?
Hangi köşeye bakarsanız bakın bir dram mutlaka sizi bekliyor.
Adamın evi yanıyor;
Ailesini mi kurtaracak, yoksa evini mi?
Siz söyleyin hangisi?
Bunları anlayabilmek için birgün Samsun -Çarşamba karayoluna, diğer birgün de Samsun -Ankara yoluna çıkın..
Yol kenarlarında bekleyen kadınları göreceksiniz...
Neden bekliyorlar biliyor musunuz?
Ben söyleyeyim.
Araçları durdurup fuhuş yapıyorlar.
Belki karınları aç, belki de çocuğuna bir ekmek götürebilmek için...
21. yüzyılın, kapitalist sistemin utanç tabloları bunlar?
Ağaçlar gibi canlı canlı yollardalar...
Bu utancı onlara yaşatanlar için yürüyünde ben sizin ellerinizden öpeyim...
En ön saflarda beni göreceksiniz.
Öyle bir ülke olduk ki ağaca, hayvanlara verdiğimiz değeri inanın insanımıza vermiyoruz.
Bugün pahalı köpek mamalarının marketlerde "yok" sattığını görünce insanlığımdan utanıyorum.
Sakın bu söylediklerim yanlış ta anlaşılmasın.
Biz çevre duyarlılığına, hayvan sevgisine karşı biri değiliz.
Önce insanımızı yaşatalım ki, vatanımız olsun.
O vatanın içinde sağlıklı, mutlu insanlar yaşasın.
O insanlar çevreyi yeşertsin, hayvan sevgisini aşılasın.
Bunları başardığımızda insan olmayı, insanca yaşamayı öğreneceğiz.
Yarın düşün yollara görün utanç manzaralarını...
Her biri iç yakıyor, yüz kızartıyor...
Biliyorum ki, ağaçlar bile onlara ağlıyor...
İyi haftalar...