Bir kelebeğin yaşam döngüsünü okudum geçenlerde ve çok etkilendim. Bence ibretlik bir hayat öyküleri var.Evrenin en büyük mucizelerinden birisi. Çünkü geçirdiği onca evreden sonra kendinden hiç beklenmeyecek kadar harika bir varlığa dönüşüyor. Oda bir çok sınavdan geçiyor ama en sonunda tırtıllıktan kelebekliğe terfi ediyor ve yaşadıklarının hepsine değiyor. Bazen bu saadeti 24 saat sürse bile…

  'Kelebeğin başkalaşımı dört aşamada gerçekleşir. Her kelebeğin yaşamı yumurta olarak başlar. Çiftleşmeden sonra, dişi küçük yığınlar halinde seçtiği belli yaprakların üzerine yumurtlar (gerçekte yumurtaları yaprağa “yapıştırır”). Her tür kendine ait bitkiyi seçer ve her türün yumurtası birbirinden farklı şekle sahiptir. Bir çok türde, dişi yumurtlamadan hemen sonra ölür. Yumurta kırıldığında, içinden larva çıkar. Aslında, larva önce yumurtanın içini yiyerek kabuğa ulaşır, sonra da kabuğu yiyerek yumurtadan dışarıya çıkar. Gerçek bir yemek yeme makinesi olan bu tırtıl üzerinde bulunduğu yaprağı yer. Tırtılların bir tek hedefi vardır: Yiyebildiği kadar yemek. Kısa yaşamları boyunca tırtıllar ağırlıklarının 20 katı kadar yemek yerler. Doğal olarak, bu kadar çok beslenen tırtıllar hızla büyür ve derileri aynı hızla genişleyemediği için parçalanır ve dökülür. Deri değiştirme olarak adlandırılan bu süreç, tırtıllar şişmanladıkça birkaç kez tekrarlanır. İşte bu yavaş-hareketli evrelerinde tırtılların bir çoğu, aç bir kuş tarafından yok edilir. Yine, bir çoğu renklerini çevreye uydurarak korunurlar. Bazı türlerin vücutlarındaki keskin dikenler veya dikenimsi tüyler yırtıcıları kendilerinden uzak tutar. Bazı tırtılların derisi üzerinde bulunan dairesel lekeler tırıtılı olduğundan daha büyük göstererek yırtıcıları uzak tutar.

  Tırtıldan krisalize, krisalizden kelebeğe başkalaşım:

  Tırtıl hayatta kalır ve tam büyüklüğe erişebilirse, kendini bir yaprağın sapına baş aşağıya asar. Ardından, son kez deri değiştirir ve eski deri hemen sertleşerek 'krisaliz' ismi verilen dayanıklı bir kabuk haline gelir. Sonra tırtıl krisalizin içerisinde 'pupa'ya dönüşür. Ardından tırtılın vücut parçaları, içinde bulunan özel, ön-programlanmış hücreleri besleyen kıvamlı bir sıvıya dönüşür. Bu hücre yığınları, kanatlar, bacaklar ve göz gibi yeni bir yaratığın özelleşmiş vücut kısımlarını oluşturmaya başlar. Bu süreç, oluşacak kelebek türüne göre günler, haftalar, hatta bazen aylar boyunca sürer. Son aşama, başlangıçtaki tırtıl haline hiç benzemeyen kelebeğin krisaliz kabuğunu parçalayarak içinden çıkmasıdır. Artık yumuşamış kabuktan çıkan kelebeğin kanatları henüz ıslak ve buruşuktur. Kanatlar düzelinceye ve içleri kan ile doluncaya kadar kelebeğin beklemesi gerekmektedir. Sürekli kanat çırparak kanatlarını güçlendiren kelebek artık uçmaya ve yeni bir yaşam döngüsüne baştan başlamak için eş aramaya hazırdır.'

Hepimiz o kozasını yiyerek hayata tutunan kelebeklerdik. Bazılarımızı yırtıcılar yedi, ziyan olduk. Geriye kalanlarıysa daha zorlu bir mücadele bekliyordu. Bazen baş aşağı bile edilsen hayatta kalma savaşın vardır, önünde seni bekleyen. Ve bu sınavı geçebilenler ödülü alır. Hayat tecrübesi, onlara ayakta kalmayı öğretti. Onlar kendi kanatlarına tutunarak uçmayı başardılar.

  Yeni bir yaşama, baştan başlamak için kelebek olmaya gerek yok…

 Günün Sözü;

' Hep denedin , hep yenildin. Olsun yine dene , yine yenil … Daha iyi yenil !  '

Samuel Beckett