Türkiye büyüyor, gelişiyor.

Son elli yılı şöyle bir gözümüzün önünden geçirdiğimiz zaman Türkiye'deki muazzam gelişmeyi görebiliyoruz.

Siyasette tek partili Milli Şef döneminden çok partili siyasete geçişimiz.

Gramofondan digital radyolara,

Siyah beyaz televizyon yayınlarından renkli yayınlara

Hatta tek TRT kanalından çoklu özel televizyonlara geçişimiz.

Taş plaklardan BluRay , DVD, HD yayın ve depolama kalitesine geçişimiz.

Daha dün gibi hatırlıyorum. Manyetolu telefonlardan dokunmatik ev telefonlarına,

Hatta evinize telefon almak için müracaat ederdiniz artık 5 yıl mı beklersiniz, 7 yıl mı beklersiniz bahtınıza ne çıkarsa idi.

Cep telefon teknolojisi ayrı bir dünya.

Bilgisayar teknolojisi derseniz apayrı bir harika.

Ama hemen ardından gelen İnternet teknolojisi bilgisayarın değerini bin kat daha artırmıştır.

İnterneti olmayan bir bilgisayar artık modern bir daktilodan farkı yoktur.

Ama tüm bu gelişmişlik düzeyine rağmen ülkemizde hiçte görmek istemediğimiz çelişkiler yumağı ile uğraşıp gidiyoruz.

Şöyle ki; 1930 Yılında Türkiye Uçak Üretimine başlıyor,

Ama yıl 2013'te ise; Sap, Saman ve Ot ithal eden ülke konumuza düşüyoruz.

Geçmişte yurt dışına et ve canlı hayvan ihracatı yaparken şimdi ithal ediyoruz.

Yine 1960'larda ilk yerli otomobil üretilmiş ama orada kalmış.

2013 yılında hala yerli otomobil yapılsın mı, yapılmasın mı tartışması sürüyor.

Sayın Başbakanımız çıkıp İMF'ye borcumuz yoktur, kuruşu kuruşuna ödedik diyor,

Ama özel sektörün ve diğer kamu kurum ve kuruluşlarının hazine garantili borçlarından hiç söz etmiyor.

Onlar borç sayılmaz.

İMF'nin adı çıkmış ya,  vur abalıya.

Sanki Türkiye'nin borcu bitmiş gibi bir hava estirilerek adeta kamuoyu nezdinde karartma uygulanıyor.

Yandaş televizyonlar sayesinde İMF'ye borcumuz yoktur sözü ezberlettirildi.

Halbuki;  devletin 2002-2012 yılları arasındaki toplam iç ve dış borcu yüzde 119 oranında artmış ve  net 316 Milyar artarak 563 Milyar liraya yükselmiştir.

Devlet son 10 yılda, Cumhuriyetin ilk 80 yılından daha fazla borçlandırılmıştır.

Dünyanın 17. Büyük ekonomisi olarak lanse edilen ve dışarından akan sıcak para ile hormonlu olarak büyüyen ekonomimizin hiç de iyi bir yolda olmadığı aşikardır.

Güya 17. Büyük ekonomi olarak lanse edilen Türkiye neden OECD ülkeleri arasında gelir dağılımı en kötü 2. Ülkedir.

Bu ne yaman çelişkidir.

Yine Türkiye son on yıldır dış politikada gel gitleri oynamaktadır.

Sorunsuz dış politika dediler, sorunumuz olmayan komşu ve devlet kalmadı.

Hemen herkesle kavgalıyız.

Irak'la, Suriye ile ve Libya ile hakeza.

Yunanistan ve Ermenistan'ı saymıyorum.

Bu iki ülke ile ilişkilerimiz arap saçına dönmüş durumda.

En son Mısır'la olan diyaloglarımız.

"Türkiye Mısır'da darbe yapan orduya var gücüyle eleştiride bulunur ve Batı dünyasını demokraside çifte standart uygulamakla suçlarken, Türkiye'nin en büyük müttefiki olan ve Mısır'daki darbenin de yegane programlayıcısı olduğu bilinen ABD'nin Mısır ordusuyla sıkı fıkı işler içinde olması, hatta darbecilere yüklüce krediler vermesi, Türkiye'nin dış politikasındaki çelişkiler yumağının en temel nedeni olarak tarihe geçmiştir. ."

Hülasa olarak teknolojinin getirdiği ve kaçınılmaz olarak kabullendiğimiz bir takım kazanımların sanki son iktidar tarafından yapıldığı imajı verilmeye çalışılmaktadır.

Bu kazanımların geçmiş iktidarlarında büyük payı vardır.

Bunları inkar etmek büyük haksızlık olur.

Eeeene yapıyoruz o zaman?

Anadoluda bir söz vardır. “Yörük yükü yolda yapılır”

Bizler hem bu çelişkileri yaşarken,

Eğer adına büyüme denirse,

Tüm bu çelişkiler içinde büyümeye devam edeceğiz. 

NE MUTLU TÜRKÜM VE MÜSLÜMANIM DİYENE VE DİYEBİLENE