Halkına hizmet etmek için bulunduğun

mevkilerde asla "şımarmayacaksın”!..

Gelene kadar önünde el pençe durup yalvardığın insanının,

geldikten sonra yüzüne "tükürmeyeceksin"!..

*

Her şeyden önce “nereden geldiğini unutmayacak”,

"nereye gittiğini” hatırından çıkarmayacaksın!..

Hepsinden de önemlisi, her zaman senden üstün olan

vatandaşlarına ve kader birliği yaptığın “yol arkadaşlarına”

karşı sınırını aşmayacak “haddini bileceksin!”..

*

Tutacağın sözü verecek, verdiğin sözü tutacaksın!..

Halkın menfaatleri menfaatin, mutlulukları mutluluğun olacak!..

Eğilmeden, bükülmeden, alnı ak, vicdanı hür

"adam gibi adam" olacaksın!.

Amacına ulaştıktan sonra amaç dışı faaliyetlerde bulunmayacaksın!..

Dostunu düşmanına tercih edip “dövdürmeyecek”,

bağışlayıcı olacaksın ama asla düşmanını dostuna tercih etmeyeceksin!..

Unutma; dostların, senin “yokluğunda” da vardılar,

ve "varlığın” sona erdiğinde de sana onların kapıları açık kalacak!..

Ki kapılarını açmaya yüzün olsun!..

*

"Kerametin kendinden menkul iken", sana gösterilen

güven ve fırsatlarla kerameti kendinden bilmeyeceksin!..

Hali hazırdaki “gücünün” sana özel daimi bir güç olmadığını

unutmayacak, onun, sana, halkının, zamanı geldiğinde de

gözünü kırpmadan geri alacağı değerli bir “emaneti” olduğunu

asla ve asla aklından çıkarmayacaksın!..

*

Kısacası, Şeyh Edebali'nin Osman Gazi'ye “Ey oğul” diye

başlayan o muhteşem “nasihatini” kulağında bir küpe gibi taşıyacaksın!..

Burnundan kıl aldırmayanlar için de yeri geldiğinde halkın elinde tuttuğu bir “cımbızın” olduğunu unutma!..

*

Eğer ki, bunları unutur, “adam sende” dersen;

Adeta lastik ip bağlanarak yerlerde döndürülen

bir "topaç" gibi ellerden ele çevrilip durursun!..

*

Zamanında “Kral benim” diyen,

"yaşayan örnekler(!)”,

bunu çok ama çok iyi bilirler!..