Bazen radyoda aniden çalan bir şarkının notasında çıkarsın. Ya da dvd 'de izlediğim bir romantik-komedi filminin repliğinde.Bazen anıların en çok unutulduğu duraklama aralarında. Bazen sonunu yudumladığım rakı bardağının dibinde. Her karşıma çıktığında şaşırıyorum sana.

  Tuvalet aynasına her baktığımda ben en çok seni görüyorum karşımda.Beni kendine bu kadar benzetmiş olmanda, bana hiç benzemiyor olmanda sorumluluk. Ve bana bu dünyanın kanunlarını dayatmadan hayatı yaşatmanda duyarlılık. Photoshoplanmış milyonlarca fotoğraf karesinin kesitlerindeki gülüşünde muzurluk.

 Biliyorum.Bildiğimden susuyorum.Altın gibi kıymetli olurum belki diye sükuttan eylemim.

  Değirmende öğütülmüş onca zamandan sonra bir insan bana baktığında bende ancak kendini görür. Bencilse bencillik görür, kabaysa kabalık görür, düşünceliyse incelik görür, saygılıysa saygı görür. Ve birini sevmiyorsan eğer, aslında sen karşındaki insana yansımanı sevmiyorsun.Biliyorum.Öğrettin.

  Biliyorum.Zamanı mandalla astığın ipten söküp alabilir aniden ortaya çıkan bir fırtına. Masallardaki gibi balkabağına dönüşebilir vakti geldiğinde faytonun. Zalimce gülüp geçebilir küçük bir çocuk hatalarına. Ve aptalı oynamak yakışabilir figüranlığına. Yiyip yutabilmekte marifet kalp kırıklıklarını. Söküp atabilmekte şansını yakana yapıştığı yerden tutup. Gözlerinden öpebilmekte korkunun faydasının olmadığını anladığın anda.

  Ve insanlar hata yapabilir.Yapmaya devamda edebilir.Hatta bunu sevdiğin insanlar bile yapabilir. Hayat sana altın tepside sunmasada vaatlerini sevmeyi öğrenmelisin hatalarıyla payına düşenleri.

Günün Sözü;

'Başkalarının günahlarıyla aziz olamazsın.'
Çehov