Denge okurları(m) Merhaba !

Bugünden itibaren her Perşembe bu köşeden hayata dair her türlü konuları siz değerli okurlarımızla paylaşıyor olacağım. İnsan bazen konuşmak isterde yüreğinden geçenleri kelimelere dökemez, bazen de dinleyecek insan bulamaz ya benim yazma sürecimde böyle başladı.. Eskidende yazardım her genç gibi okul sıralarında şiirler falan. Sonraları çok anlamsız geliyor o yaşta çocukça duygularla yazılmışlardı doğal içten samimi, acı insanı söyletir derdi annem yüreği kanayan tuz basarmış.hayatın üstüme üstüme geldiği bir dönemdeydi; Emre Kongar okuyordum kızlarıma mektuplar çok etkilenmiştim. Kızlarıyla iletişimi kesmemek adınaydı sanırım onların her daim yanlarında olduğunu bildiren bir babanın yüreğinden geçenlerin kağıda alınmasıydı. Başladım yazmaya kime yazdım dersiniz tabi ki anneme. Yanımda bile olsa eksikliğini duyduğum en değerli varlık anneme sayfalarca yazarken şahit olurdu gözyaşlarım. Ne çok paylaşımım vardı onunla onsuz..Hayır kelimesi olmamış hayatımda onu anladım. Neden annemle dertleşemediğimi soracaksınız anaların yüreği yufkadır evladını en iyi yere koymak ister sağlıklı mutlu olsun der ama hayat bazen esirger insanlardan yaşanılacak güzellikleri. Sonra; Duygu Asena okumaya başladım sonra k i bir dönem. Diyordu ki kitabın bir bölümünde sevmediğin bir yemeği ömür boyu yemek zorunda mısın kaç kişi vardır, soruyorum sizlere önüne dayatırcasına konan yemeğe sesini çıkartamayan şöyleyim size çoookkk sırtımda bir kambur olduğunu düşündüm nasıl kurtulabilirim diye çokk düşündüm o zaman anladım doğarken yalnız doğuyor ya insanlar aslında hayatta yaşarken de yapayalnızsınız!.. Hep yalnız hele bir muhtaç olmaya görün daha da bırakırlar elinizi kolunuzu, kuyunun dibine tam düşersiniz.. ! Sevgi katıksızca, beklentisiz bir yudum, bir avuç, bir damla sevgiydi. Kırılan kalplerin isteği daha bir mutlu doğacaktı güneş, hüzünlüde olsa akşamlar, karanlıkta görünmese de gülecekti bakışlarım. Doğadaki her varlık gibi şikayetlerim benimde vardı ama çözümü olmayan sorun yoktur. Allahtan gelmedikçe derdi babam yeter ki eller kavuşsun kalpler bir bütün olsun aynı dilde konuşsundu sevgililer. Ne mutfağa girerdi, ne evin diğer bölümlerine sorunlar. Konuşmaktı tek çözüm sevgiyle çıkıldığında yola çok kolay olacaktı besbelli. Bilirim ki buzulları eritir gerçekten severse yüreğinin sıcaklığı kişinin!