Ahmet Ufuk Erkan

Ahmet Ufuk Erkan

YALNIZLIĞA METHİYE

Yalnızlığım, benim kozam… Her ayrılışımda geri çağıran, gözeten. Korunağım benim, can verenim. Sana geldim yine. Açık bulduğum kapından süzülüyorum içeri.

 

                        Bir daha bırakmayalım birbirimizi. Ben gitmem, sen beni kovma… Değil mi ki, doğarken yalnızdık ve yanımızda gelmeyecek kimse hayat bittiğinde, seninle yaşamalıyım son nefese dek… Geldim, birlikte ağlayalım diye. Başımı omzuma koyuyorum bak; kendi omzuma. Anladım, ben tepeden tırnağa senim, sen de ben… Hemhâliz biz. İzin ver, omzumda ağlayayım. Dizimde avutayım kendimi. Yalnızlığım, avuntum benim…

 

                        Yalnızlığım benim, yolum, yoldaşım, yolkesenim… Yollarımın vardığı yalnızlığım… Senden sana döndüm, ağırla beni. Gittiysem, kurtulayım diye değildi. Sandım ki becerebilirim kalabalıklar içinde seninle yaşamayı. Olmadı; benden alınmış olmalı kalabalıkta da seninle olmak… Yalnızlığım, benim tenham… Tek bağışlayanım, sevgilim; özrümü kabul et, bağışla…

 

                        Gözümün aydınlığı, karanlık bitiyor sana varınca. Niye gittin deme, hoş geldin de… Öyle yorgunum ki soru sorma. Hâlâ kulaklarımı tırmalıyor gürültüsü kalabalıkların, yorgunum. Gözlerim hâlâ kamaşık, o sahte ışıklardan. Karanlığına al beni; o pırıl pırıl karanlığına… Yalnızlığım benim, kabullenenim…

 

                        Her yanım sızlıyor, kanıyor kapanmayan yaralar… Yalnızlığım, zırhım benim… Sensiz nasıl da su alıyor hayat teknem… Her yanım yara bere; her yanıma sinmiş hain kokuları… Yalnızlığım, arındır beni…

 

                        Beni eğit, güçlendir beni… Sen yokken saldırıyorlar bana; kalem benim; izin verme girmesinler surlarından… Yalnızlığım benim, elimden alamadıkları son kalem… Beni savun; ellerine bırakma… Yalnızlığım, esirgeyenim…

 

                        Gözlerim kan çanağı. Ağladım, uykusuzum; ört beni, uyut beni… Yalnızlığım, kuştüyü yastığım benim…

 

                        Uyuştum, su çarp yüzüme; ayılt beni. Yalnızlığım, ayıklığım benim… Elim boş geldim; nem varsa aldılar. Beni kabul et hediyen diye… Yalnızlığım benim, sermayem, servetim. Yalnızlığım, harcadıkça artanım benim…

 

                        Eski zaman hıçkırıklarıyla geldim. Bazen sızlanırsam, inlersem uykumda; aramızda biri var sanma. Bir kötü rüya kalmıştır bende, duasız uyuduğum gecelerden. Yalnızlığım, duam benim…

 

                        Buz kestim yanlarında. Uzak ve soğuk diyarlardan geldim, ateş yak, ısıt beni. Tedirginim, sürekli tedirgin. Yalnızlığım, huzurum benim. Öylece duruyorum huzurunda.

Önceki ve Sonraki Yazılar
YAZIYA YORUM KAT
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.
Ahmet Ufuk Erkan Arşivi
SON YAZILAR