Yağmur yağıyordu, fakat şemsiyemi almamıştım. Sanırım şapkam olduğu için önemsemedim, şemsiyeyi uğradığım yerlerde unutabildiğimden de olabilir! Diye düşünürken, su birikintisi ve pislikten geçecek bir yer bulamadım, kısmen ayağıma su girdi. Tam o sırada “Faşşş” yoldan geçen aracın suyu üzerime gelirken, yandaki pardösülü bayan “Ayı” diye gönderme yaptı aracın ardından.
Bu gönderme! Yol ve kaldırım boyunca mutlaka fazlası ile yapılıyordur!
O arada “aracın ne kabahati var hanım efendi” dedim. “Çocukların haline baksana kardeş” dedi.
..Ticaret ve Sanayi Odası İlköğretim Okulu öğrencilerini gösteriyordu. “Oğlum yapma” diye kendi çocuğuna seslendi. Çocukların göllenen çamurlu sularda tepinerek oynamaları, öğretmenleri de çileden çıkarıyordu! Ama ne yapsınlar ki, sekiz ay öncesinden bu ayan defalarca bildirmişlerdi, fakat karşılıkta alamamışlardı. Biraz ilerde İlkadım Kaymakamlığına bağlı Sosyal Yardımlaşma Kurumu var, bu kurumların önleri de göl ve batak halinde olunca vatandaş kimden medet umacak!
Oto galerileri bir yandan, her gün araçlarını yıkayarak yol ve kaldırımları geçilmez hale getiriyorlar. Ama nasıl olur burası bir okul, çağdaş eğitim yuvası ve burada yarının büyüklerini yetiştiriyorlar.
Yarının İdarecisi, Belediye Başkanı, Vali, Kaymakam, Başbakan, hatta Cumhurbaşkanı ve dürüst bir iş adamı bu okullardan, bu değerli öğretmenlerimizin çabaları ile oluşacaklar. Yani, onların sözleri dinlenmeli. Şikâyetleri dikkate alınmalı ki, vatandaşlarımızda sorunlarını, dileklerini en yakınlarında olan, amir memur ve öğretmen gibi arkadaşlara iletsinler.
Cumhuriyet"in ilk yılları heyecanını yaşasak fenamı olur diyorum! Velâkin, kapitalizmin teknolojik batağında 1800"lü yılların 2nci yarısını yaşar gibiyiz.

****
Şu maliye lojmanları; bir tren lokomotifinin bacasından çıkan dumandan farksız diye anlatmakta el kol hareketleri ile komşumuz Necmettin abi. Saat beşten sonra devletin bürokratlarının oturduğu eski Bağkur"un karşısında bulunan Maliye Lojmanlarının, merkezi sistem ile kömür kullanıldığından bacalarından çıkan dumanlar çevre komşulara rahat vermiyor.
Ne çamaşır asabiliyor, ne de balkonlarını kullanabiliyorlar! Diyor.
“Peki, doğalgaz kullanmıyorlar mı?” diye söze girdim.
“Var Var! Kapılarının önünde, alsınlar” Tüm komşuların şikâyetçi olduğunu defalarca dilekçe yazmalarına rağmen, bir cevap alamadıklarını, hele hele kadınlarımızın bu konularda çok hassas olduklarını bir bir anlattı. Üstüme vazife gibi ilgilendim ve kendisini dinledim. Rahatlamıştı, kendi ve komşuları adına bir vazifeyi yerine getirmişliğin mutluluğu ile gülümsedi. “Merak etme ben yazarım dilim döndüğümce” dedim ve ardından bana teşekkür etti. Bende “Umarım ilgililer duyar” dedim, oradan ayrıldık.
03 NİSAN 2010