Bugünkü köşemiz önceki yazılarımızın birinde ENGELLİYSEN MERDİVEN ÇIK başlığı altında engellilerimizin karşılaşmış olduğu problemlerden birini yazmıştık.

Problemler her zaman vardır, var olmaya devam edecektir. Bu her zaman böyle olmuştur, böyle de gidecektir…

Amaç; yaşadığımız sıkıntıları dile getirmek, çözüm aramak ve bulunacak çözümün de asgari, müşterek konularda uzlaşım sağlamak.

Konudan haberdar olmayan daire başkanlığı yazımız üzerine duyarlılık göstererek dairede çalışan engelli arkadaşlarımızdan yapılması gerekenler hakkında fikir almış ve mağdur olan arkadaşı arayıp geçmiş olsun dileklerini iletmiş. Ve kendilerinin yapması gereken bir şey olup olmadığını sormuş.

Daha sonraki günlerde yaptığım araştırmalar ve almış olduğum izlenimlerde de önceki yazımda da belirttiğim gibi mağduriyetinden ötürü herhangi bir olumsuzluğun yetkili idarecilerimize bildirilmesi halinde mutlaka bir çözüme ulaşılacağını yazmış idim.

Sonuçta da nitekim öyle olduğunu gördüm. Resmi dairelerimizin birçoğunun eski yapı olması münasebetiyle, projelendirilirken engelliye, yaşlıya göre projelendirilmediğinden, daha sonraki tadilat ve düzeltmelerin ayrı bir külfiyet getirdiğinden geçici de olsa önlemler alınabiliniyor.

Sadece biz sıradan vatandaşlara; samimi, düzgün bir şekilde problemlerimizi dile getirmek görevi düşüyor. Örnek bir tane; Engelli, yaşlı ve hamile vatandaşlarımız vergi dairelerine gittiklerinde giriş kattaki danışmadan yardım istenildiğinde her türlü kolaylığın kendilerine sağlanacağını bir üst katlara çıkmadan hizmetin kendilerine en iyi bir şekilde verildiğini gördüm ve çok memnun oldum.

Biz engelliler hizmet alımında yaşadığımız zorlukları dile getirirken sadece kendi adımıza istemediğimizi bu hizmetlerden yaşlılarımızın ve herhangi bir sağlık nedeniyle zor durumda olan vatandaşlarımız için de söylediğimiz ortaya çıkmıştır.

Bugün isteklerimizin, engelli arkadaşlarımızın bir nebzede olsa yaşamlarını kolaylaştırmak için dizayn edilmesini istiyorsak, bu çalışmanın sadece engelliler için değil, çocuklu kadınlarımız, yaşlılarımız kısacası tüm kent halkı için düşünmemiz gerekir.

Herhangi bir oturulacak iskân dahi olsa, bu bina da insan hayatının her döneminde ve her koşuluyla insan yaşamını kolaylaştırmak için projelendirilip, fizibilitelendirilirse daha iyi olmaz mı? Hangimiz hayata bebeklikte başlayıp, Hak Teâlâ ömür verdiği müddetçe yaşlılığa kadar yaşlanmıyoruz, hangi yaşlımız merdivenleri rahatça çıkıp, tek başına evine ulaşabiliyor, hangi bebekli annemiz veya hamile kadınımız bebek arabasıyla evinin kapısından rahatça çıkıp gerekli yaşam koşullarını yerine getirebiliyor…

Kısacası engellilerimizin istekleri sadece kendileri için değil, toplumun geneli için düşünülmesi ve dizayn edilmesi gerekli, olmazsa olmazlarındandır. Tabii ki bugünkü koşullara bakıldığında asgari düzeyde dahi olması ve duyarlılık gösterilmesi insanları memnun eder.

Çünkü her insan bebektir, her insan engelli veya engelli adayıdır ve doğal süreci içinde de yaşlılarımızın dediği bir söz akla gelir; “sen bizim köyden geçeceksin” .onun içindir ki dünümüzü, bugünümüzü ve yarınımızın koşullarını daha iyi olabilmesi için bugünden yarınlarımıza bir gelecek temeli atmalıyız. Bu temelinde en iyisi düşünce yapısından geçer diye düşünüyorum ki bir düşünürümüzün de dediği gibi  “Düşünüyorum, o halde varım”…

Saygılar sevgiler benden, en güzel mutlu yaşam siz değerli okuyucularımın olsun…