Bir Ülkede siyasal partilerin sayısı, konumu, büyüklüğü ve kendi aralarındaki ilişkiler o Ülkenin siyasal sistemi hakkında belirgin işaretler verir.
Bu sebeple partilerin güçleri dayandıkları ideolojik temeller ve sosyolojik demokratik siyasal kurumların bağımsızlığı gibi etkileyiciler, dikkate alındığında görünürde çok partili sisteme sahip olan ülkelerin aslında başkalaşmış tek parti rejiminden izler taşıdığı anlaşılabilir.
Bazı durumlarda bir Ülke de birden fazla parti olmasına ve eşit şartlar altında serbestçe faaliyet gösterebilmelerine tek bir partinin diğerleri üzerindeki üstünlüğü öylesine belirgindir ki seçim yoluyla o partinin neredeyse kaybedemeyeceği ön görülür.
Partiler muhalefet fonksiyonlarını yerine getirirler. Üstün parti ile aralarında bir diyalog kurulabiliyor, zaman zaman siyasal kararları etkileyebilirler. Ancak iktidarın el değiştirme olayı kendini göstermez.
Bu aşamada toplumsal kutuplaşmanın boyutları önemli hale gelir. Bu yönüyle çok partili gibi görünen sistemdeki iki belirgin parti öne çıkarsa ideolojik kutuplaşma toplumsal kutuplaşma ile yoğrulur ve iki ayrı seçmen kitlesi meydana gelir.
Bu gün Ak parti ve diğerleri vardır. Ülkedeki üstün tek parti sisteminin yansıması AKP’dir. İktidarı suçlamak en kolay yöntem, muhalefet toplumdaki kutuplaşmayı, merkezi eğilimi yumuşatabilecek potansiyelini büyük ölçüde kaybetmektedir.
Seçimlerin oy verme davranışı bu orantıyla birlikte yürümektedir. Böyle bir sistemi değiştirebilecek güçlü alternatif olarak görülen MHP büyük bir güven bunalımıyla karşı karşıyadır.
Vatandaşlar MHP’yi AKP kapsamı alanı içerisinde değerlendirmeye başlamıştır. Önümüzdeki dönemde bu algının akıbeti Türk siyaset yelpazesinde en önemli belirleyici olacaktır.
Düşüncesini paylaştığım MHP Türkiye Cumhuriyetinin Kurucu iradesinin Türk Milliyetçiliğine dayalı olması da bu önemli davanın varlığında büyümesinde kurumsallaşmasında en büyük etkenden birisidir.
MHP Kongresi Türkiye’nin geleceği.