4 Temmuz gecesi ansızın geldi

Kimisi duydu anonsu, kimisi uykuda

İnsanlar kaderlerinden habersiz

Yaşadılar son nefeslerini orada

Bir sudur, daldı girdi Toki'ye

Getirdi beraberinde aldı ne varsa beriye

Koşmalar, bağrışmalar sardı bütün siteyi

Kurtaramadık bir türlü, küçük bebeleri

Recebim koştu girdi evine

Yetişti kızına, verdi yukarı merdivene

Ama acı kader yapıştı yakasına

Alamadı evlatlarını, sular doldu evine

Kenan'ıma kimse haber veremedi

Daha yeni gelmişti Trabzon'dan

Belki yorgundu, belki uykusuzdu

Rabbim aldı onu yanımızdan

Sular girince bodrumlara katlara

Ateş düştü analara, arkadaşlara

'Kurtarın! Kurtarın!' sesleri

Yerleşti çocuklara hafızalara

Seli duyan insanlar çaldılar zilleri

Ama duyuramadılar yoktu elektrikleri

Aradılar telefonları ulaşamadılar

Boğuldu sular altında minik canlar

Saat 4 olunca sular biraz çekildi

İnsanlar sordu, diğer kapıcıları

Haberi yoktu kimsenin Kenan'ımdan

Birisi dedi, girdi saat 11'de içeri

İşte o zaman saçlar başlar yolundu

Gitti Kenan'ım, kurtaramadı kendini

Her şeye imdat olan Kenan'ım

Bu sefer kendine yetişemedi

Bende aldım kötü haberi, sabah saat 9'da

Dedi eşim cenazeler oldu Toki'de

Bizim kapıcı ve dört çocuk

Yaktı kuzey yıldızı Toki'yi günlerce

Samsunlu Fehmi, yaptı şehitlere bir türkü

Ağlattı anaları, kazandı gönülleri

Bu kardeşiniz de yazdı haftalarca köşesinde

Selin şiiri, Denge Gazetesi'nde