“Kötüler olmasa iyiler anlaşılmaz. Eşya zıddıyla bilinir ve tanınır.”

Değerli bir dostumdan aldım yukarıdaki sözü. İlk önce kötü-iyi, güzel-çirkin ve buna benzer birçok zıt anlamlı sözleri çok iyi biliriz. Yüce Mevla boşuna yaratmamıştır zıtlıkları. Elbette bir sebebi vardır. Bunlar hakkında biraz hasbıhal etmek güzel olur değil mi?

Düşünebiliyor musunuz, dünyada herkes iyi olsaydı, iyi kavramının bir anlamı kalır mıydı? Neye göre iyi diyecektik? Ölçümüz ne olacaktı? İyilik kavramı da kişiye göre değişir bazen. Görecelidir. Kötü insanlara göre kötüler ve yandaşları iyidir. Aynı dili konuşurlar onlar. Ancak kendileri gerçekten iyi insan olamadıklarını da çok iyi bilirler. Şunu da unutmamak gerekir elbette: İnsanlara bütünüyle kötü olarak bakmamak gerekir. Yahut kötü olan bir insanda zamanla iyiler arasına karışabilir.

Bugüne kadar herkes kendi yaş ve tecrübesi ile değişik insan tipleri ile karşılaşmıştır. Kimine iyi insanlar çoğunlukla rast gelmiş, kimine de kötüler çoğunlukta denk gelmiş olabilir. Biz buna şans yahut kader diyebiliriz. Bazı insanlar vardır ki, toplumumuzda ne yazık ki çoğunlukta bulunan bu insanlar hep alıcıdırlar. İnsanları kullanmayı çok severler. Bukalemun gibidirler. Bulundukları ortamın rengine kendilerini uydururlar ve istediklerini elde edince geriye bile bakmazlar. Bazı insanlar da vardır ki, hiçbir zaman kötü düşünmezler. Çok saftırlar. Çok çabuk kanarlar. Sonrada gördükleri haksızlığı uzun zaman unutamazlar.

Kötü kalpli ve tıynetsiz insanları tanımak inanın çok zordur. Renkten renge girerler. Menfaatlerini çok iyi bilirler. Adalet duygusundan yoksun olan bu kişiler insanların ihtiyaçlarını kullanmasını çok iyi bilirler. Acımasızdırlar.

Çok az da olsa numunelik diyebileceğimiz müstesna insanlar çoğu kere herkese tesadüf etmez. Bunlar toplumda yüzde bir bile yoktur. Ve inanın kendi değerlerinin bile farkında değillerdir. En önemli özellikleri adalettir. Herkesi kendileri gibi adaletli ve çalışkan olarak düşündükleri için çoğu kere üzülürler. Bilmezler ki kendileri toplumda yüzde birden bile az bulunan nadide kardelenler gibidir. Keşke insanları yarısı böyle olsa… Neden hepsi demediğimi tahmin edersiniz: O zaman bu insanların kıymetini anlayabilecek bir ölçü bulamazsınız.. Bu insanları tanımış olmak bile bir insanın hayatta karşılaşabileceği en büyük şanstır bence. Hele bu insanlarla çalışma ortamı bulmak Allahın sevdiği kullarına verdiği bir lütuftur.

Dünyada bütün renkler siyah yahut beyaz olsaydı diğer renklerin güzelliklerini nasıl bilirdik? Bundan dolayı yazımın başlığını “İyi ki Varsınız Kötüler” olarak koydum. Kötüler bizim ölçümüz olmalı. Onların sayesinde iyilerin güzellerin değerini daha iyi biliyoruz. Ama ne yazık ki kötüler toplumuzda çok fazla, iyiler ise çok az. Hele toplumumuzda herkesin tanıma şansı bulunmayan numunelik insanları tanımak gerçekten çok büyük şans. Dilerim bu insanların sayısı çoğalır. Ben geç te olsa böyle insanlardan birini tanıdığım için çok şanslı sayıyorum kendimi. Bu güzel insanlar o toplumun örnek alınması gereken insanlarıdır.

Allah her şeyi yaratırken zıtları ile beraber yaratmış. Bizlere ne güzel ip uçlar vermiş. Tabii bilene anlayana….

Güzel günlerde tekrar buluşmak ümidiyle… Hoşça kalın efendim