ESKİYOR NE VARSA

Bozulmasın diye fiyakası saçlarımızın

Yağmurluk başlığını boşlayan çocuklardık

Hava ayaza keserdi de

Ve elbet bir düğme daha açık

Tiril tiril bembeyaz bir gömlek

Montun fermuarı ille de çekilmez boyna dek

Çıkılan yokuş düz gibiydi

Yurdun duvarından tırmanır

Sızardık yataklarımıza,kolayca

Uyumazdık,üç gün iki gece

Kitaplarla boğuşurduk

Cips falan yoktu,biraz öte beri

Acıkmazdık

Çekmezdik uykusuzluk

Bezden mendille silerdik

Okumuş da yorulmuş gözümüzü

İşlemezdi yağmur bu kadar iliklerimize

Rüzgâr çarpmazdı

Atkımı çekmezdim ta boynuma dek

Uzun paltomu, sırf hava olsun için

Giyerdim yani korunak değil

Şimdi sığınak gibi

Sloganlı günlerdi

Duvar yazıları,lastik yakmalar falan

Ne güzel  kaçardık

Bizi kim kovalıyorsa artık,yorulmadan

Eski aşkların eski oluyor

Eski yollar eski oluyor

Eski ne varsa eski oluyor

Kayıplar,yanı başında ölenler

Hani korkmazdın,eski oluyor

Korkuyorsun ,mütereddit

Bu yüzden özlüyor insan

Eski demeden bir geçmişi

Ceylan sekişi yürüdüğü yollar

Düz gibi gelen yokuş,yokuşlar

Uykusuzluklar ki uykusuzluk gibi değil

Küpüne düşse sızmadan,şimdi koklasa

Düşer eskimiş bir baş

Babanın kokusu korurdu seni

Aldırmazdın,gökten ne inmiş,ne gelmiş

Sırtın,bir baba kabadayılığıydı

Bırakmaz,aç komaz

Nerde olsan bulur,gelir

Müteferrikada da bulur

Nezarette de

Sonra işte eskidi eskiyen ne varsa

Yokuşlar yokuş oldu

Duvarlar duvar,yani o denli dik

Ki çıkılmaz

Şimdi yağmurluğun olsa,aldıracak saçın yok

Varsa da aldırmazsın,aman da ıslanma yeter

Dizlerin titrer

O eskimiş yokuşları yürüsen

Artık tırmanmak yani,yani tırmanmak artık