Bugün benim doğum günüm.Ve ben artık yaş almanın sadece bir sayı değil,bir farkediş olduğunu hissediyorum.

Artık olgunlaşmış bir ben var. Geçmişe dönüp baktığımda hatalarına odaklanan değil, onlardan öğrenen yanımı görüyorum. Eksikliklerini tamamlamayı, kusurlarını güzelleştirmeyi, çabayı gösterip tevekkül etmeyi öğrenen bir ben.

Kırıldığım yerleri değil, o kırıklardan sızan ışığı görüyorum. Artık geçmişe baktığımda keşke demekten yorulduğum hiç bir şeye kızmıyorum. Çünkü o "eski ben" bugünkü halime giden en gerçek yollardan yürümüş.

Yıllar boyunca aradığım cevapların çoğu zaten içimdeymiş. Her hata, her gözyaşı, her kaybediş, her sessizlik...beni bugüne getiren bir ögretmenmiş.

Artık kendime daha anlayışlıyım, affedemediklerimi de affettim. Onların beni yoran, ilerlememe engel olan yükler olduğunu öğrendim. Savaşmayı değil, anlamayı seçtim. Çünkü olgunlaşmak her şeyi olduğu gibi kabul etmek, onların beni "ben" yapan parçalar olduğunu görmemiş.

Bir zamanlar anlam veremediğim şeylerin şimdi bana sessizce öğrettiği bir dil var. Sabrın, kabullenişin, kendini sevmeyi öğrenmenin dili.

Bugün dönüp içimdeki çocuğa sesleniyorum:

"Bak" diyorum ona "Büyüdün, artık kimseye kendini anlatmak zorunda değilsin. Artık sevilmek için değil, sevmek için var oluyorsun."

Bir zamanlar başkalarının onayına ihtiyaç duyan o küçük çocuk şimdi kendi sesini duymayı öğrenmiş bir yetişkin kalbinde yaşıyor. Ve ben onu susturmuyorum artık. Şefkatle, sevgiyle kucaklıyorum. Çünkü içimdeki o çocuk sayesinde biliyorum ki; artık güçlü olmak, ağlamamak değil, ağlayıp da yeniden gülebilecek gücü bulabilmek.

Bugün benim doğum günüm.

Ama bu sadece bir sayı değil, bir farkındalık. Ömür sahnemin ikinci yarısında yeniden doğuş. Bir "ben tamamım" hissi. Ama hala "olma "yolunda daha sağlam adımlarla yürümeye devam etme farkındalığı.

Biliyorum yolda yine düşebilirim, yine kırılabilirim, yine ne yöne gideceğimi bilmeyebilirim. Ama biliyorum artık kırıldığım yerden onarmayı, düştüğüm yerden kalkmayı, yönüme bir ışık yakmayı. Kaybolmaktan korkmuyorum çünkü kaybolmak bazen kendine varmanın bir yolu.

Artık daha güçlü hissediyorum, bana eşlik edecek deneyimlerim, onlardan öğrendiklerim var. Bugünkü ben o öğretilerin mirasını taşıyorum.

Bugün içimdeki o çocuğa koşulsuz sevgiyle sarılıyorum. Ona teşekkür ediyorum. Pes etmediği, ve hayal kurmayı bırakmadığı için.

Ve kendime teşekkür ediyorum. İçimdeki çocuğun elini bırakmadığım için. Yaşamın içinde kaybolmadığım, yeniden doğma cesaretini ve gayretini gösterdiğim için.

Bugün benim doğum günüm. Biliyorum ki aslında hayatın her evresi yeni bir doğum günü. Her yeni gün küçük bir yeniden doğuş aslında...Biraz daha kendimiz olarak.