Esentepe ,1936 yılının mimarisi ile yapılmış, yüksek bir tepenin üzerinde durması nedeniyle,şatoyu anımsatan , Suruç  ve  Akçakale sınırlarının kesişim noktasında  bulunan  bölük yerleşim yeridir. Binanın  çatısında,  küçük bir telsiz odası ve önünde  büyük bir teras bulunmaktadır. Bina doğuya doğru yükselen  tepelerin üzerine kurulduğu  için,batısındaki Suruç ovası tüm çıplaklığıyla gözler önünde uzayıp gider.

Esentepe'nin  hemen karşısında  Suriye'nin Harapnaz (Karamuk) kasabası ile adı geçen ülkeyle siyasi sınırımızı belirleyen tren yolu ve  Osmanlı'dan kalma  bir istasyon binası mevcuttur. Sağ tarafında ise fiziki sınırı belirleyen mayınlı saha  ve  batıya doğru çeşitli mesafelerde sınır karakolları  bulunur. İki taraftan 20 km batıya doğru gidildiğinde ise,Suruç ve Ayn el  Arap ilçelerini,  gece ise bunların  ışıklarını görürsünüz.

Ayn el Arap ( Arabın gözü ) ve Ayn el Resul (  Resulün gözü) yerleşim yerleri  bizim Suruç  ve  Akçakale ilçelerine karşılık gelen Suriye'nin ilçeleridir. Bu iki yerleşim  yerinin geri bölgesinde o dönem pkk ya ait iki kamp mevcut  olup, kampa eğitim için gidip, dönen teröristler ile sıksık çatışma yaşanırdı. Kamptan dönen üniversite öğrencileri yada kalabalık bir grup ülke tarafına geçirilecekse bazen geri bölgelerdeki köylerde akşamdan  çalgı başlar. Gelenler,  üçerli, beşerli  gruplar halinde  bu  bölgeden düğün dönüşü  görüntüsü altında  dışarı çıkartılırdı. Yine böylesi  bir faaliyet için sınırdan girmeye çalışan grubu getiren ve karşılayacak olanlarla, çıkan çatışma sonucunda, mayınlı saha içerisinde değişik cins ve ebatlarda ayakkabı, bir bayan çantası bulunmuştu. Çantanın içerisinden  bir üniversite öğrencisi  kimliği,birkaç tane telefon jetonu ve  üç- beş kuruş bozuk  para çıkmıştı.

12 nisan gecesi, gün ağırmadan pusu  görevinden dönerek merkeze giriş yapıyoruz. Nizamiyede bizi  ilk kez bölük komutan vekilği yapan  teğmen Ruhi ÖZKUL karşılıyor. Annesinin ona malzeme gönderdiğini ve terasta  masa hazırlattığını söylüyor . Malatya'dan gelen  kayısı kurusu ,çerez,bir  kaç çeşit ev yapımı kurabiye ve içecek olarak ıhlamurdan oluşan bir masa hazırlatmıştı. Karşımızda Suruç ovasının,  öbek öbek  ışıkları yanan köyleri, yukarda samanyolu. Ihlamurun biraz acı olduğunu farkettiğinde yenisini hazırlattırmak için çaycıyı çağırdı.  Bu esnada  Aslanyurt karakolunun  doğusundan mayınlı sahaya giren birkaç kişinin bilgisi telsizde verilmeye başlandı.  Teğmen aracının  hazırlanmasını söyledi,gitmesine gerek olmadığını birazdan gün açacağını karakolun unsurunu bölgeye kaydırmaya başlattığını söylediğimde, gitmekten vazgeçti, telsizin başında karakolla irtibat kurarken  teğmenin çıktığını bildirdi çocuklar. Unsur araziye yerleşirken teğmende bölgeye gitmişti. Kısa konuşmalarla son  durum bildirilirken telsizin birinden acı bir feryat yükseldi. Yardım edin Teğmen  ÖLDÜ,

Suruç devlet hastahanesine gitmeye çalışıyoruz,yasak bölgeler umrumuzda değil  bir an önce  hedefe  varmalıyız. Sımsıcak kan akmakta  avucuma , yol bitmiyor ama teğmenin göğsündeki hırıltı bitmiş, nabız  durmuştu.

Merkeze döndüm, çocuklar  ağlamaklı güzel bir haber  bekliyor,terasa çıktım, masa orada,ıhlamurlar soğumuş. Masaya oturdum  ben ve teğmenin kanından, kırmızıya boyanmış  ellerim. Suruç ovasına bakıyorum. Gece sabaha ermiş,yüreğimiz kararmış. Gökyüzünde samanyolu ,masada  teğmen yok artık.

Kayısılar, kurabiyeleri gönderen anneye ; Malatya'ya birazdan haber ulaşacak. Acı bir ateş düşecek yüreğine.Oğlun, annem malzeme  gönderdi derken yüreği sevinç doluydu. Oğlun gönderdiklerini  yiyemedi, oğlun  için, senin gönderdiklerinden daha önemliydi  vatan  toprakları . Oğlun hazırlanıyor, bayrağa sarılı tabutu sana geliyor. Oğlun hakka,kor ateş senin yüreğine  yürüyecek.

Aslanyurt karakolunun adı Şehit Teğmen Ruhi  ÖZKUL  olarak değiştirildi. Şehitler vurulduklarında değil unutulduklarında ölürmüş,ben ve ailen seni unutmadık. Ruhun şad olsun.