HEP ÖZLE BENİ

Hep özle beni

boyası kazınmış teknenin

özlemesi gibi denizi

kör satır nasıl

aranırsa bir bileytaşı

saçaklanmış saçları

nasıl özlerse

anne elinden çıkma bir tarak

öylece

hep özle beni

Sandalyeye vurmaya teşne

cellât ayağı gibi

boyundaki ilmek

gibi

hep özle beni

Pencereden ağaçları sayan çocuk

raydaki sese anlam yükler

anlam yükler raydaki sese

pencereden ağaçları sayan çocuk

çocukluğun gibi

çocukluğum gibi

hep özle beni

Yarım kalan ezgilerce

teli bulmakla kırık

mızrap gibi

hep özle beni

Yüzde donup kalan

gülüşlerce

kirli izle yüz yıkayan

ağlamaklarla

hep özle beni

Güneşte kavrulmuş da çatlamış

sıcak sever kertenleler

ve içinde su saklar kaktüs

inadına dikenin

çöl özler gibi bir damla su

hep özle beni

Ömür -say ki ezberdir-

iki dudak arasındadır

dile pelesenk isim

ruhunun zikri gibice

hep özle beni