Ahmet Ufuk Erkan

Ahmet Ufuk Erkan

ACEMİLİK ÇEKER RUH

                                       ACEMİLİK   ÇEKER    RUH

 

 

                        Rahat uykular uyuyorum, yüzün rüyama davetli.

 

                       Keşkesiz günlerime dönüyorum yeniden. Ben de nefes alıyormuşum diyorum kendi kendime.

 

                      İnsan böyledir, kederliyse hep kederliydim sanır, gülerken unutur ağladıklarını…

 

                        Biliyorum, keder bile farklıdır seninle. Seni özlemek de farklıdır, ayrılıktan sonra bir araya gelmek de…

 

                        Kim ırmaktır, kim denizdir?.. Hangi benzetmeyi düşünsem eksik.

 

                       Yağmur mudur biri, diğeri toprak; yoksa toprak mı yağar yağmura?..

 

                        Türküler yine aynı sızıyla akıyor, yine aynı şiir denizinde boğuluyorum. İlk kez sızlasa da mutlu yüreğim; boğuluyorsam kendi denizimde boğuluyorum.

 

                        Biraz ağır geliyor, ağrısız baş, hüzünsüz göz… Fakat mâlum, insandır en kolay alışan…

 

                        Yürürken sekmiyor artık yüreğim. Yeniden kamaşıyor, ışığa ilk çıkıştaki gibi… Gözlerimin nasırları çözülüyor…

 

                        Paslanmış aynamı siliyor zaman. Unutayazdığım yüzümü seçiyorum belli belirsiz. Körelmiş ellerim alışıyor yeniden; buzları kırılıyor ruhumun…

 

                        Toza toprağa bulanmışım. Aşktır, silkeliyor beni… Tozuyor, asırlık korunak…

 

                        Tecrübe sökmez bazen.

 

                       Affet, acemiyse bu yürek.

 

                       Ellerim soğuksa hâlâ ve ruhum düzen tutmuyorsa yeniden…

 

                      Bekle, bekle ki yeniden alışsın yüzünün ışığına, karanlıkta asırlanmış gözlerim…

 

 

                       

 

Önceki ve Sonraki Yazılar
YAZIYA YORUM KAT
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.
Ahmet Ufuk Erkan Arşivi
SON YAZILAR