Yılın en özel günlerinden biri daha geldi.

Kurban Bayramı...

Bu bayram, sadece etin paylaşıldığı bir gün değil; gönlün, sofranın, selamın, duaların ve kardeşliğin de paylaşıldığı büyük bir sınavdır.

Kurban, Hz. İbrahim'in sadakatiyle başlayan, Hz. İsmail’in teslimiyetiyle yoğrulan kadim bir teslimiyetin adı…

Ama bugünün dünyasında bu bayram, çok daha fazlasına işaret ediyor.

Her yıl olduğu gibi bu yıl da sokaklarda kurban telaşı yaşanacak.

Kimileri sabah namazıyla kurban yerine koşacak, kimileri çocuklarının elinden tutup ilk bayram anılarını biriktirecek.

Ama asıl kurban; yalnız kalmış bir yüreğe dokunmak, bir çocuğun bayramlık hayalini gerçeğe dönüştürmek, bir kapıya et değil de sevgi ve umut bırakmaktır.

Kurban Bayramı, zenginle fakiri, şehirle köyü, gençle yaşlıyı, küskünle barışanı bir araya getiren birleştirici bir köprüdür.

Bugün belki en çok ihtiyaç duyduğumuz şey de budur; yakınlaşmak, dinlemek, anlamak, affetmek…

Fakat bayramlar artık eskisi gibi kutlanmıyor.

Büyük sofralar küçüldü, geniş aile fotoğrafları tek kareye sığar oldu.

Çocuklar harçlık yerine dijital oyunlara sarıldı, büyüklere ise sadece sessiz bir hüzün kaldı.

İşte bu yüzden Kurban Bayramı’nı sadece bir ibadet günü değil, aynı zamanda toplumsal bir uyanış ve vicdan tazeleme günü olarak görmeliyiz.

Kurban sadece bir hayvan kesmek değildir.

Kurban, egonu kesmektir, nefsini dizginlemektir, sahip olduklarını paylaşarak insanlığını hatırlamaktır.

Bugün bayramlık giymemiş bir çocuğun yüzünü güldürebiliyorsan, uzaklarda unutulmuş bir dostu arayıp hâlini hatır sorabiliyorsan, işte o zaman gerçek bayramdır.

Bayramlar sadece takvimlerde değil, kalplerde yaşanır.

Herkesin Kurban Bayramı’nı en içten dileklerimle kutluyorum.

Bu bayram, aramıza kırgınlık değil; sevgi, merhamet ve umut girsin…

Nice bayramlara...