Sevgilerin en kuvvetlisi annelerin çocuğunu ve çocukların annesini sevmesidir. Anne çocukları için gecesini gündüzüne katar, uyumaz, çocuğu için her fedakârlığı yapar. Ancak bu arada çocuğuna o kadar fazla toleranslı davranır ki bu davranışı ile çocuğuna yapılacak en büyük kötülüğü de istemeyerek yapmış olur. Bunları birkaç örnekle açıklamaya çalışmak istiyorum:

—Çocuklar küçükken her şeye gözleri kalır. Anneler onlara kıyamaz ve her istediğini alırlar. Bu durum o çocuğa ileride çok olumsuz şekilde karşısına çıkacaktır. Şöyle ki bu çocuk, daha sonra bütün insanların onun her istediğini karşılamak mecburiyetinde olduğunu düşünecek, çalışmak istemeyerek insanları bir sömürü aracı olarak görecektir. Gayri meşru şekilde para bulma yönüne gidecektir. Çocukların küçük yaşlarda neye nasıl sahip olacakları onların anlayacağı şekilde ifade edilmelidir. Bugün bizim alabildiğimiz şeyler yarın büyüyünce kendisi alamayacağı için kötü yollara tevessül edeceğinden bunun önüne küçük yaşlarda geçilmelidir.

—Çocuklar kötü söz söylediği zamanlarda, anneler bunu gülerek karşılamaları, çocuğunun o hareketinin daha sonra büyüdüğü zaman bunu alışkanlık haline getirip insanlara tepeden bakmalarına sebep olur. İnsanları hor görür. İnsanlara hakaret etmeyi marifet sayar.

—Küçük yaşlarda manevi ve ahlaki eğitim vermemek, büyüyünce kendi öğrenir diyerek kendi kendilerine bomboş yetişmeleri, her şeyi madde olarak görmelerine sebep olacaktır. Bu durum mutsuz olmalarına ve kanun tanımaz bir halde yetişmelerine sebep olacaktır.

—Çocukken dağınık olarak bıraktığı eşyalarını annelerin toplaması, çocuklarını bu konuda ikaz etmemeleri, hayatta kendine ait bütün sorumlulukları hep başkalarına yüklemelerine sebep olacaktır. Kendisinin dışındaki bütün insanlara ikinci sınıf olarak bakacaktır. Bu da kendi çocuğumuza yapacağımız en büyük kötülüklerdendir.

—Çocuklara istedikleri kadar harçlık vermekten büyük zevk alır annelerimiz. Böylece hiçbir zaman kendi paralarını kendileri kazanmayı öğrenemezler. Hayatı çok kolay zannederek en ufak bir zorlukta bocalarlar.

—Herhangi bir olayla karşılaştığı zaman haksız olduğunu bilerek hep çocuğumuzun tarafının tutulması onların hatalarını görmemelerini sağlamış oluruz. Böylece her zaman karşısındaki kişileri kendine düşman olarak görürler.

—Yiyecek içecek ve konforla ilgili bütün arzularını yerine getirmek isterler benim saygıdeğer annelerim. Ancak çocuklarımızı alıştığı bu konforu bulamadığı zaman hayata küsüp gayri meşru yollara düşmesine sebep olarak, anneler başta olmak üzere ailesi tüm olarak sorumludur.

Yukarıda bahsettiğim maddelere eklenecek birçok madde vardır. Ancak anlatılması gereken konu anlaşılmıştır sanıyorum. Biz anne babalar en çok yanlışları böyle yapıyoruz. Çocuklarımıza iyilik yapıyoruz derken kötülük yaptığımızı anladığımızda iş işten geçmiş oluyor ne yazık ki.

Lütfen çocuklarımızı kendi ayakları üzerinde durmalarını sağlayarak, sorumluluklarının bilincinde yetişmelerini için elimizden geleni yapalım.

Mutlu geleceği ümit dolu evlatlar yetiştirmek umuduyla hoşçakalın efendim.