(Dünden devam)
 Şimdi de,  Yûnus Emre'nin şiirlerinden örneklere göz atalım: 
                      * "Yûnus imdi sen Hakk'a ir dün ü gün gönlün Hakk'a vir
                            Gönül gözi görmeyince hiç baş gözi görmeyiser" (Sf. 27)
                      * "Koyup nakş u nigârı nakşa yol virme zinhar
                           Nakşıla yola giren âkibet dünya sever
                            Dünyeyi  bırak elden dünye geçmez bu yoldan
                          İki ışk bir gönülden aslâ geçmez bu haber" (Sf. 39)
                     * "Bu dünyâya gönül viren son-ucı pişmân olısar
                         Dünyâ benüm didükleri hep ana düşman olısar
                         İy dostını düşman dutan gaybet yalan söz söyleme
                          Bunda gammazlık eyleyen anda yiri tar olısar
                          (...) Alun evliyânun elin toğru varun Hakk'un yolın
                          Ma'ni budur belli bilün bildüm diyen bilmeyiser" (Sf. 55)
                    * "Hak bir gönül virdi bana hâ dimedin hayrân olur
                            Bir dem gelür şâdi olur bir dem gelürgiryân olur" Sf. 56)
                       * "Dost senün ışkın okı key katı taşdan geçer
                            Işkuna düşen kişi canıla başdan geçer
                            Düni güni zâr olur ışkınula yâr olur
                            Endişesi sen olan cümle teşvişden geçer
                            Işkuna düşenlerin yüreği yanar olur
                             Kendüyi sana viren dükeli işden geçer
                             Dünyanun mahabbeti ağulu aşa benzer
                             Âhirin sanan kişi ağulu aşdan geçer
                              Başında aklı olan ücrete amel itmez
                              Hûrîlere aldanmaz gözile kaşdan geçer
                              Gerçek âşık ol ola can virmeğe ol ive
                              Dostıla bazar içün nice bin başdan geçer
                              Âriflere bu dünya hayâlü düş gibidür
                              Kendüyi sana viren hayâl ü düşden geçer
                              Yûnus'un gönli gözi toludur Hak sevgüsi
                               Sohbet ihtiyâr iden yad u bilişden geçer" (Sf. 58-59)
                          * "İşidün ey yârenler ışk bir güneşe benzer
                                Işkı olmayan gönül misâli taşa benzer
                                Taş gönülde ne biter dilinde ağu düter
                                 Nice yumşak söylese sözi savaşa benzer
                                  Işkı var gönül yanar yumşanur muma döner
                                  Taş gönüller kararmış sarp katı kışa benzer"  Sf. 61)
* "İlim ilim bilmekdür ilim kendün bilmekdür
     Sen kendüni bilmezsin yâ nice okumakdur
     Okmakdan ma'ni ne kişi Hakk'ı bilmekdür
     Çün okudun bilmezsin ha bir kurı emekdur
     Okıdum bildüm dime çok tâat kıldum dime
     Eri Hak bilmezisen abes yire yilmekdür
     Dört kitabun ma'nisi bellüdür bir elifde
     Sen elif dirsin hoca ma'nisi ne dimekdür
      Yûnus Emre dir hoca girekse var bin hacca
      Hepisinden eyüce bir gönüle girmekdür" (Sf. 65-66)
* "Bir kez gönül yıkdunısa bu kılduğun namaz değül
     Yetmiş iki millet dahı elin yüzin yumaz değül" (Sf. 107)
* "Niçe bir besleyesin bu kaddile kâmeti
     Düşdün dünye zevkına unutdun kıyâmeti
     Düriş kazan yi yidür bir gönül ele getür
Yüz Kâbe'den yiğrekdür bir gönül ziyâreti
     Uslu değül delüdür yüce saraylar yapan
     Âkıbet vîrân olur cümlenün imâreti" Sf. 227)
* "Dervişlik didükleri hırkayıla tâc değül
     Gönlin derviş eyleyen hırkaya muhtâc değül"  (Sf. 104)
* "Benüm bunda karârum yok ben bunda gitmeğe geldüm
     Bazirgânam matâum çok alana satmağa geldüm
     Ben gelmedüm da'viçün benüm işüm seviyçün
     Dostun evi gönüllerdür gönüller yapmağa geldüm" (Sf. 115)
* "Toldur bize sun kadehi ışk şarabından iy sâki
   Ol denizoden içür bize ki andan içer şeyh u fakı
    Sohbetimiz ilâhîdür sücimüz kevser suyıdur
    Şâhumuz şahlar şâhıdur çalgumuzdur dost fırâkı
     (...) Bin kez hacca vardunısa bin kez gazâ kıldunısa
     Bir kez gönül sıdunısa gerekse var yollar dokı
     Gönül mi yiğ Kâ'be mi yiğ eyit bana aklı iren
     Gönül yiğdurur zira kim gönüldedir dost turakı
     Gönüllerin konşılarun ısmarladı Hak Resul'e
     Mi'rac gicesi dostıla bu keleci oldı dakı
     Yûnus işün budur (hemin) dutgıl gönüller eteğin
      Dilersen bâki olasın gönüller oldılar bâki" (Sf. 221)
     7. Fuzûlî (1489/1494?- 1556), Kâinatın Efendisi Şanlı Peygamberimiz için yazdığı "Kasîde Der Na't-i Hazret-i Nevbevî  (Hazret-i Peygamber İçin Kasîde)" adlı  şiirinde,  gönül dünyâmızı ışıklandırmaktadır:
                           "Saçma, ey göz, eşkden gönlümdeki odlare su
                             Kim bu denlû dutuşan odlare kılmaz çâre su
                            Âb-gûndur günbed-i devvâr rengi bilmezem
                             Yâ muhit olmuş gözümden günbed-i devvâre su

(Devam edecek)