ben ölüyorum anne, yaşayarak
uzak kentlerde dostlar buluyorum
kalbin çeperlerinde
esip yağıyoruz anne
duymayan kulaklar anne
ve duyan kalbim...
birikiyor ne varsa
ne yennik bir ağırlık
nasıl bir ağırlık anne
hiç yükü yok
ve hatta tümden yük
ben yaşıyorum anne
yaşanmadan ölünmez zira, bilirsin
iki elimle dalıyorum pantol cebime
iki elim cebimde
ölmüyorum anne
kalbimde birikmiş ne'm varsa
beni bana çağırır
beni dünyaya
çağırır
ben ölüyorum anne
ben oluyorum