UNUTMAMA TECRÜBESİ...

Sami Kesmen

İnsanın gerçek yüzünü gösteren zamanlar vardır. Bunlar; rahatlık zamanı değil, zorluk zamanlarıdır. İnsan kalbinin röntgeni sıkıntıda çekilir. Böylesi zamanlarda; dostluk, vefa, sadakat ve karakter gibi hasletler görünür hâle gelir. Bu yüzden büyükler; “Zor zamanda yardım edeni unutma; zora sokanı hiç unutma; zor zamanda terk edeni asla unutma” derken aslında insana hayat boyu rehberlik edecek bir ölçü bırakmışlardır. Çünkü insan, başına bir iş gelmeden çevresindeki insanların hakiki değerini göremez, imtihanın ateşi hem kendini hem de etrafını tanıtır.

Kimileri ateşin yanında durur, kimileri ateşe odun taşır, kimileri de ateş görünce arkasına bile bakmadan kaçar. İşte hayatın gerçek ayrımı buradadır. Zor zamanda yardım edenler; sadece bir iyilik değil, insanın onurunu, umudunu ve direncini ayağa kaldırırlar. Onların varlığı, Allah’ın bir lütfu gibi insanın gönlüne serinlik verir. Çünkü fedakârlık kolayken değil, zorken anlamlıdır. Bollukta el uzatmak değil, darlıkta yük paylaşmaktır kıymetli olan. Böyle insanlar, imtihan günlerinde adeta Rabbin gönderdiği bir rahmet esintisi gibidir. Sessizce gelir, yükü hafifletir ve bir iz bırakıp giderler. Unutulmaması gereken işte bu izdir, çünkü vefa; hatırlamakla yaşar. Zor günlerin gölgesinde insanın yanında duranları unutmak nankörlüktür, hatırlamak ise; şükürdür, insanlık borcudur.

Bir de insanı zora sokanlar vardır ki; bunlar insanın hayatında sadece sıkıntı üretmek için dolaşan gölgelerdir. Sizin iyi niyetinizi kullanarak sizi yoran, dar gününüzde yükünüzü hafifletmek yerine arttıran, en ihtiyacınız olan anda bencilliğiyle sınayan kimselerdir bunlar. Asıl tehlike, bunları dost zannetmektir. Çünkü insan bazen kötülüğü açık bir düşmandan değil, yakınında gibi duran bir “güya dost”tan görür. Zora sokan kişinin asıl verdiği zarar, bir işi bozmak veya bir planı yıkmak değil; insanın güven duygusunu sarsmak, vicdanını kanatmak, iyiliğe olan inancını zedelemektir. Bu yüzden böyle kimseler hayatın dış halkasına alınmalı, yakın çevrede tutulmamalıdır. Unutmamak ise; intikam için değil, ders almak içindir. Zira tecrübe; yara bırakır ama aynı zamanda tedbirdir.

Üçüncü bir grup insan vardır ki; insanı en çok hüzne boğanlar işte onlardır. Onlar insanı zor zamanda terk ederler. Sıkıntının ilk işaretinde kaçan, sizin gölgenizin bile ağır geldiğini hisseden, sıkıntı anında var olmak yerine, yok olmayı seçenlerdir onlar. Bunlar çoğu kez; sözde sadık, sözde samimi, sözde dost olarak bilinirler ama zor gün gelip de hayat gerçeğini yüzlerine vurunca maskeleri hızla düşer. İnsanın başına gelen en acı şey; yüreğini açtığı birinin arkasını dönüp gitmesidir. Bu bir ihanet değilse bile, vefasızlığın en çıplak hâlidir. Bu insançtipleri hiç unutulmamalıdır. Bunlarıunutmamakciddi bir hayat sermayesider. Çünkü insan kendisini kimin terk ettiğini hatırlamazsa, yarın aynı ateşte bir kez daha çıplak ayakla yürümek zorunda kalır.

Hayat, kimi zaman acı, kimi zaman öğretici bir gerçektir. İnsan, zor zamanda öğrendiğini rahatlıkta unutursa tekrar aynı sınava girer. Bu yüzden hatırlamak; bir öfke değil korunmadır, bir hırs değil bilinçtir, bir hesap değil tecrübenin insana yüklediği sorumluluktur. İnsanın gönlü geniş olabilir, affedebilir, sessiz kalabilir ama hafızası asla boş olmamalıdır. Çünkü unutmak bazen bir ahmaklık hâline dönüşür ki, bu durum; aynı kişiye aynı fırsatı tekrar verip aynı acıyı bir daha yaşamak demektir.

Zor zamanda yardım edeni hatırla ki vefan olsun. Zora sokanı hatırla ki tedbirin olsun. Zor zamanda terk edeni hatırla ki bir daha yanlış kapıları çalmayasın. Unutma; insan, acısıyla büyür, tecrübesiyle güçlenir, hatırladıklarıyla olgunlaşır. Allah, zoru göstererek yanlışı ayıklar, doğruları çoğu kez darlıkta karşına çıkarır. O yüzden dar gününde yanında olanlara minnet duy, seni zora sokanlardan uzak dur, seni terk edenlerden ders al. İnsan; yaşadıklarından çok şey öğrenir ama yapılanları unutmayan kimse ise; "Akil" kişi olur. Tecrübe de; budur.

Unutmama tecrübesi; bedeller ödenerek elde edilen bir mükteseptir. Bu müktesep; kişinin öz sermayesidir. Böylesi bedeller ödeyen "Akil" kişiler; diğerleri için hazır "Sosyal Yaşam Kaynağı"dır. Yaptığın iyiliği ve sana yapılan kötülüğü unut ama zor zamanda seni yalnız bırakanı, seni zora sokanı ve zor durumdayken elinden tutanı asla unutma..!

İlk yorum yazan siz olun
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.