Kartallar yüksek uçar.Göklerin kanatlı

hükümdarıdır.En erişilmez tutkuları göğün

doruğundan yeryüzünün güzelliklerine

bakmaktır.

Evvel zaman içinde,kalbur saman içinde,

cinler cirit oynar eski hamam içinde.Ben

diyeyim bu yamaçtan,siz deyin şu kıraçtan,

uçtu uçtu kartal uçtu.Vay ne kartal,ne kartal!

İki kanadı gümüşten.Gümüş kanatlı kartal

günün birinde Kaçkar Dağları üzerinde uçar-

ken dile gelip Tanrı'ya şöyle seslenmiş:

''Ey yüce!Beni bu sonsuzluğun kralı yaptın.

Sana nasıl teşekkür ederim?''

Kartalın bu gür sesi üzerine yanı başından

bir örümceğin cılız sesi duyulmuş:

''Mavi göklerin tek hükümdarı kartal!

Benim için de Tanrı'ya teşekkür et.''

Kartal irkilmiş.

''Sen de kimsin?Buralara kadar nasıl

yükseldin?''

''Ben örümceğim.O çok kolay oldu.Senin

güçlü kanatlarına tutunarak...''

O zaman kartal,örümceğe şöyle demiş:

''Sen aşağılarda yaşamak için yaratılmış

bir böceksin.Böyle başkasına tutunarak

yükselmekten ne bekliyorsun? Bu uygun bir

davranış olmaz.Hem senin buraya gelmenle

eline ne geçecek?''

Örümcek yanıt vermeye hazırlanıyormuş ki;

O sırada şiddetli bir rüzgar çıkmış.Örümceği

tutunduğu kartalın kanatlarında kopararak

aşağılara savurmuş.

Rüzgarın uğultusu arasında şu ses duyulmuş:

''Ya kartal gibi olunuz!Ya da örümcek

gibiyseniz yerde kalınız...''

Ezop'un bu küçücük masalı ne demek

istiyor?Onu da siz düşünün.

Öbür masalda buluşmak üzere.