Hayatın tüm güzelliklerinin ve tüm güzel insanlarının buluştuğu bu köşeden, herkese kucaklar dolusu sevgi ve saygılarımızı sunarak sözlerimize başlayalım.

Her geçen gün tanık olduğumuz sıkıntıların birçoğunun kaynağında, ahlak ve inanç eğitiminin geldiğini ve bu eğitimin yetersiz olduğunu birçok insan görüyor ve söylüyor, ben de buna katılıyorum. Peki biz kendimiz bireysel olarak ne yapabiliriz? diye düşündüğümüzde sadece okumak yerine, okumanın yanında yazmayı ve paylaşmayı ya düşünsek çok daha faydalı oluruz diye düşünüyorum. Örneğin, bir insanın hayatta bırakabileceği en değerli şeyin, yazdığı bir kitap olabileceğini pekala söyleyebiliriz.

Şu kardeş çocukların ve ikiz çocukların aynı sınıfta okuması konusunda toplum ve ilgili yetkili kişiler ne kadar bilinçli ve hassas davranıyorlar acaba? Çünkü, bağımlı kişilik ve kişilik gelişimi konusu, herhalde hiçbirimiz için yabancı bir konu değildir. Kısacası, farklı sınıflarda okumaları onlar için çok daha doğrudur. İlerde kardeşler ayrıldıkları vakit, çok daha ciddi bocalamalar söz konusu olacaktır eminim ve bu durum tecrübeyle sabittir.

Gözbebeğimiz gençlerimizin ve geleceğimiz olan çocuklarımızın yaşamlarının büyük bir kısımlarını geçirdiği okullarımızın güvenliği konusunda eğitimcilerimizi, çocuklarımızı, velilerimizi üzen olaylar yaşıyoruz. Bu konuda da profesyonel güvenlik sistemi ile şiddeti önleme çalışmalarımız devam etmelidir.

Eğitim yuvalarımızda talebelerimiz yedikleri yemeğin çoğunu çöpe atarken, acaba açlıktan ölen dünya çocuklarını hiç düşünebiliyorlar mı? Hayvanlar bile çanaklarını yalayıp temizlerken, akıl sahibi insanın bu durumu ne oluyor Allah aşkına?

İnsanlarımızın topluca yaşadığı fiziki ortamlarda, lavabo gibi temizlik için kullanılan alanların kirliliğinden, pis kokusundan, içerde kullanılması yasak olan sigara kokusu duyulmuyor ise burada düşünülmesi ve yapılması gerekenler herhalde yok değildir sevgili okurlar.

Tüm yaşantımızda ve davranışlarımızda özel hayatın gizliliği ve özgürlüğüne halel getirmeden, sanata ve spora gençlerimizi yöneltmeliyiz. O sanat ki, gece sahur vakti saz çalmak için bağlamasını elini alıp nota ezberleyen insanlar var. Ve yine unutmamalıyız ki, bir gün herkesin sanata ihtiyacı olabilir.

Zamanında engellilerin dertlerine derman olmayı düşünmeyenler, bir gün engelli olduklarında veya bir yakınları engelli olduklarında, çok ama çok üzüleceklerdir. İş işten geçmeden onların da hallerini anlamalıyız. Yetiştirme yurtlarını ve huzurevlerini gezmeliyiz. Önceden sigara kullanmayan arkadaşlarını hiçe sayarak yanlarında duman tüttürenler, şimdilerde köşe bucak kaçmaya delik aramaktadırlar. Ne ekersen onu biçersin.

Anne ve baba sevgisinden mahrum yetişen çocukların sağlıklı kişilik gelişimi gösteremedikleri bir gerçektir. Bu yüzden lütfen çocuklarımıza olan görevlerimiz, onların sadece fiziki ihtiyaçlarını karşılamak değildir. Sevgi ve manevi ihtiyaçlarını da karşılamayı ihmal etmezsek doğru bir iş yapmış olacağız.

Kışın yirmi altı derece sıcaklıktaki evlerimizde keyif çatarken, eksi yirmi altı derecede soğuktan donarak nöbet tutan askerlerimizi unutmazsak iyi ederiz. İki arabası olup da bir komşusu olmayan insanlar mı olduk yoksa?

Kapıcılarımızın bile, doğalgazın gereksiz harcanmaması gerektiğini, bunun bir milli servet olduğunu söylediğini düşünürsek, herhalde ülke olarak bazı konularda eğitim ve bilinç açısından kötü durumda değiliz. Bu yüzden hiç karamsar olmayalım sevgili arkadaşlar.

Kullandığı ilaçların etkisiyle aylardır hiç uyku uyuyamayan, vücudunun yapısı gereği hiç terleyemeyen insanların varlığını düşündüğümüzde, hayata artı bir elle daha tutunmamız gerekir.

Haklı olduğumuz konularda, en kralıyla bile mücadele ediniz ancak hak yemeyiniz. Çünkü haksızlık ve gözyaşı üzerine mutluluk ve adalet inşa edilemez.

Biz nesilden nesile ahlaksızlık değil, ahlak bırakmak istiyoruz. Ve inanıyoruz ki, mutluluk sağlık eğitim ve güvenlik herkesin ama istisnasız herkesin hakkıdır. Kalın sağlıcakla.