Peygamber varisi bir hizmetin adıdır "İmam"lık. Her ne kadar bu sıfat yanlış emeller için kullanılmışsa da, bizim bahse konu ettiğimiz "imam"lık; camideki hizmetleri sunmanın adıdır.
      Dünyanın en kıymetli mesleğidir "imam"lık. Peygamber cübsesini giymek, sarığını takmak, mihrabında olmak, mimberine çıkmak, kürsüsünde konuşmak; onurlu bir sorumluluktur. 
       Her gün beş defa insanların önüne geçip Rablarıyla olan ilişkilerinde onlara rehberlik yapmak, her hafta cuma namazı vesileyle cemaate nasihatta bulunmak, her yıl teravih ve bayram namazlarında sevinci  paylaşmak; özel bir hizmet alanı olmanın sonucudur. 
      Zengin-fakir, amir-memur, patron-işçi toplumun bütün katmanlarıyla en az haftada bir defa yüz yüze gelir  caminin imamı. Genç-yaşlı herkesle kucaklaşmak ayrı bir gurur vesilesi olur imam için. 
      Bu komposizyon tablosu omuzlara yüklenen ekstra sorumluluktur. Altında ezilir insan bazen bu ağır manevi sorumluluğun. Bu sorumluluk; onurla, gururla  ve başarıyla taşınır imam tarafından. Huzur ve mutluluk veren "imam"lık hizmeti, toplum nezdinde itibarı en üst düzeye çıkarır. Böyle olunca da, bir başka sevilir "imam"lık mesleği. 
       İmam defosuz olur, toplum onu öyle görür. Yanlışını  ve yanlış yapanları kabul etmez toplum. Peygamber varisini tertemiz kabul eder, şuyu bulan yanlışları bile yakıştıramaz. O nedenle de imam çok hassas tutum  e davranış çizgisi takip eder.   
      İmam, herkes değildir. Attığı adıma, söylediği söze, yaptığı davranışa dikkat eder. Yanlış anlaşılabilecek ortam ve tutumdan kaçınır. Ağır ve etkili hareket eder imam. Hafifmeşreplik ona uymaz. Yanlışları affedilmez. 
      Toplum haklı olarak imamdan çok şey bekler. Her şeyini paylaşır imamıyla. Adeta terapi olur imamla sırrını paylaşmak cemaati için. İmam hanımı ve çocuğu olmak bile ayrı bir sorumluluk oluşturur ama aynı zamanda onur ve gurur verir. 
      Yedi gün yirmidört saat görev yapan imam. Evindeki sorundan, bağındaki meyveye, tarladaki tahıldan kümesteki tavuğa, ağaçtaki cevizden dağdaki koyuna kadar her şeyini imamla paylaşır cemaati. İmam, o bölgenin devletidir, milletinin de rehberidir.
     İmam, en çok sevilen ama çabuk da kızılan biridir. Bir defa bir vesile, bir kişiye tavırlı bir söz ve davranışı hemen kızgınlık vesilesi olur hem de kolay affedilmez. O kadar ki, kalemi kağıdı eline alır, dün saygı duyduğu imamını bugün şikayet dilekçesiyle, ilgili ilgisiz yerlere gambazlar. En çok da bu durum ağır gelir imama.
      Zaman zaman, "imamlar da ne iş yapar" diye söylenen cümlelerden çok etkilenir imam. Sadece namaz kıldıran bir memur olarak anılmasından rahatsız olur. Elbette imam olup,eleştirilmesi gereken durumda olanlar vardır, ancak bunlar tüm imamların yargılanmalarını haklı kılmaz. 
     Bu tür olumsuzluklara rağmen çok onurlu bir meslektir imamlık. Sağladığı onur, verdiği gurur zorluklarını unutturur. 
       Zordur ama çok güzeldir imamlık. En değerli hizmettir imamlık.