İSİMSİZ

Omuz omuza yürüyorum, hatıralarda kalan mazi kaplı gençlikle

Dilimden dökülen, sıvazlıyor kalbimi, tamir ediyor

Geniş caddelerde, şehrin dar sokaklarında ya da

Avazım çıktığı kadar haykırıyorum

Bu ben değilim, bu ben değilim…

Mezarlıklar çağından çıktım, ölüm akrabalığından

Sazlıktan saz kesilir gibi, biçilmiş gök ekin gibi

Uzanıp yatan, omzumda ölmüş her ben gibi

Gibisi batsın, gibiden öte; tümden ben gibi

Çocukluk sarhoşluğumuzdan kalan ezgileri söyle

Delibozuk birkaç adam küçüğü, büyümeye aday

Yollarımızın kesilmesini söyle

Böğrümüze dayanan namluları

Ölümle kesişmemizi, buluşmamızı söyle

Ölmelik çağıma dek taşıdım, bunu da söyle

Ölmek için yattığım her uykudan, çığıltıyla uyanmamı

Aynada yansır vaziyet her yüz

Hazır ve nazır, aynamda her yüz

Yüzbinler kadarlar, yüzler kadarlar

Sesler kadarlar, kulak pasılar

Vınlayıp geçiyor aynı kurşun

Değdiği her diri, kalp mezarlığımda

Avaz avaz bağırıyorum, bu ben değilim

İçimde ölmüş senler taşıyıp, hamallığı işte zamanın

Kana kesik, dikiş tutmayan bir hayat

Sızıp duruyor, gözümün bebeğinden

Ağlak çamurum benim

Mayamda ağlaklık var

Soğuk demirlerle terbiye edildik

Korkusuz korkularla, yine de yürüdük

Öfke diş sızısıdır, sık dişini

Korku, dizlerinin çözülmesi

Çağlayan saçlı kızlara duyulan özlemi de

İçime yığılan ölümle boğduğumu söyle

Çocuktuk, delibozuktuk, deli fişek…

Haykır şimdi sen de

Bu ben değilim, bu ben değilim…