Girdiğin zaman o mabedin içine, duyarsın elbet takım için yazılmış ve haykırarak söylenen o besteyi. Oturup koltuğa maçı izlemek için geldiğin bu statta,  kıpırdanır içinde bir şeyler ama yaşından mı yoksa, bulunduğun mevkiden mi yoksa, içine kapanıklılığımdan mı!!  bilinmez, onlar gibi, bağırmak haykırmak istersin yaşama hayata karanlığa isyan eder gibi ta yürekten, ama yapamazsın, bana yakışmaz der utanırsın. Oysaki barikat koyduğun bu düşüncelerine ve kalbine çektiğin zaman isyanı, kulak verir o toplu sese ve sende başlarsın ilk önce ritim tutmaya ayaklarınla, sonra izlemek için takımı oturduğun koltuktan, sanki gizli bir el kaldırır seni ayaklarının üzerine, havadadır artık ellerin… geriye kalan tek şey bağırmak!! ama dudaklarından çıkan o sessiz mırıldanmayı duymazken bile sen,,, ilk çektiğin üçlüden sonra artık yıkmışsındır içindeki barikatı…Bir adım, bir adım daha yaklaşırken o kalabalığa...        
Sonra , Sonrası mı ???
Artık, takımın sahadadır  ve sana ihtiyacı vardır,, tıpkı senin  ona ihtiyacın olduğu gibi. İçindesindir artık binlerce kişinin oluşturduğu o 12 NUMARALI FORMADA, duymazsın artık,, o kalabalığın sesini,, çünkü hissedersin artık takımın için yazılan o besteleri!!!!
Ve bir hafta sonra çözersin artık düğmelerini gömleğinin, çıkarır atar ve giyersin!!! artık binlerce kişinin içine sığdığı
12 NUMARALI FORMAYI !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!